اضطراب در کودکان یکی از مسائل مهم و پرچالش در عصر حاضر است که تأثیرات چشمگیری بر رشد و توسعه اجتماعی، عاطفی و تحصیلی این گروه سنی دارد. این پدیده پیچیده، نه‌تنها نگرانی‌های ذهنی کودکان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، بلکه تأثیرات طولانی‌مدت آن می‌تواند بر سبک زندگی آیندهه آن‌ها نیز تأثیر بگذارد.
در این مقاله از پزشک مغز، به بررسی علل و عوامل مؤثر در ایجاد اضطراب در کودکان پرداخته‌ایم و راهکارهایی را برای تشخیص، پیشگیری و درمان مؤثر این پدیده معرفی کرده‌ایم. لطفا تا انتها همراه ما باشید.
اضطراب در کودکان چه نشانه هایی دارد؟
اضطراب در کودکان می‌تواند با نشانه‌های گوناگونی همراه باشد که نشان‌دهنده وجود این وضعیت ناراحت‌کننده در ذهن و رفتار کودک است. توجه به این نشانه‌ها و درک صحیح از رفتار کودکان می‌تواند به تشخیص و مداخله در مواجهه با اضطراب کمک کند. برخی از نشانه‌های این عارضه عبارت‌اند از:
- تغییرات در رفتار: کودک ممکن است از رفتارهای معمول خود، دست بکشد یا تغییرات ناگهانی در رفتار ایجاد کند. این تغییرات می‌تواند شامل عدم تمایل به شرکت در فعالیت‌ها، انزوا، بی‌قراری در مدرسه یا خانه، یا تغییر در شیوه ارتباط با دیگران باشد.
- علائم جسمی و تغییر در عادات تغذیه: اضطراب ممکن است با علائم جسمی همراه شود. این علائم می‌توانند شامل درد شکم، سردرد، تعریق بیش از حد، کاهش میل به غذا، تپش قلب و... باشند.
- خواب نامنظم: کودک ممکن است دچار مشکلات خواب شود. این مشکلات می‌تواند شامل عدم خواب آسوده و راحت، شب ادراری، بیداری‌های مکرر در شب یا کابوس‌های تکراری باشد.
- نگرانی‌های مداوم: کودک ممکن است به طور مداوم درباره مواردی که به نظر معمولی می‌آیند، ابراز نگرانی کند. این نگرانی‌ها می‌توانند مربوط به مسائل تحصیلی، اجتماعی یا حتی موارد روزمره باشند.
- عدم تمرکز: اضطراب می‌تواند باعث کاهش توجه و تمرکز کودک در انجام وظایف تحصیلی یا سایر فعالیت‌ها شود.
دلایل اضطراب در کودکان چیست؟
دلایل اضطرابی که کودکان دچار آن می‌شوند بسیار گوناگون و پیچیده است و ممکن است ترکیبی از عوامل مختلف باشند. برخی از اصلی‌ترین دلایل این عارضه عبارت‌اند از:
- فشارهای تحصیلی: بار زیادی از فشارهای تحصیلی و تکالیف مدرسه بر کودکان وارد می‌شود که ممکن است او را به اضطراب و نگرانی درباره عملکرد تحصیلی خود دچار کند.
- تغییرات زندگی: تغییرات مهم در زندگی خانوادگی مانند جابه‌جایی، جدایی والدین، تغییر مدرسه یا محیط و... می‌توانند باعث ایجاد اضطراب در کودک شوند.
- نقدهای اجتماعی: انتقادهای اجتماعی به کودک می‌توانند او را در معرض اضطراب قرار دهد و اعتمادبه‌نفس او را کاهش دهند.
- ترس‌ها و فوبیاها: ترس از اتفاقات خاص مانند ترس از تاریکی، حیوانات، یا سایر موارد می‌توانند باعث اضطراب شود.
- محدودیت‌های اجتماعی: مشکلات در برقراری ارتباط با دیگر کودکان یا تجربه انزوا و تنهایی می‌تواند به اضطراب منجر شود.
- تجربیات نامطلوب: تجربیات ناگوار گذشته مانند تجربه‌های ترسناک، ضرب و شتم یا تجربیات بیمارستانی می‌توانند اضطراب را در کودکان افزایش دهند.
- نمونه‌های خانوادگی: مشاهده اضطراب و نگرانی‌های والدین یا افراد خانواده می‌تواند رفتارهای اضطراب‌زا در کودک ایجاد کند.
- عوامل ژنتیکی: عوامل ژنتیکی و سوابق خانوادگی نیز ممکن است نقشی در ایجاد اضطراب کودک داشته باشند و به تمایل به اضطراب در او کمک کنند.
شایع ترین انواع اختلال اضطراب در کودکان کدامند؟
شایعترین انواع اختلال اضطراب در کودکان عبارت‌اند از:
- اختلال اضطراب فراگیر: کودکان دائماً نگران وقوع اتفاقات ناگوار درباره فعالیت‌ها و وقایع روزمره و معمولی هستند و ترس‌ها و نگرانی‌های غیرمعقول در مورد موضوعات مختلف را تجربه می‌کنند.
- اختلال هراس یا وحشت: شامل اضطراب در مورد فوبیاها می‌شود که در آن کودک از ترس‌های خاصی مانند ترس از حشرات، تاریکی، ارتفاع و غیره رنج می‌برد.
- اختلال ترس و اضطراب اجتماعی: کودک نگران تجربه نامطلوب در برخوردهای اجتماعی می‌شود و از برقراری ارتباط با دیگران دچار استرس می‌شود.
- اختلال اضطراب جدایی (اختلال ترس از ترک والدین): کودک دائماً نگران از ترک والدین یا جداشدن از آن‌ها است.
اختلال اضطراب در کودک چگونه تشخیص داده می شود؟
برای آنکه بتوان اختلالی که کودک به آن دچار شده است را تشخیص داد، باید ارزیابی دقیق و جامع از سوی متخصصین حوزه روانشناس کودک و روان‌پزشکی انجام شود. برای تشخیص این اختلال، معمولاً مراحل زیر انجام می‌شوند:
- مصاحبه با کودک و خانواده: روانپزشک یا روانشناس کودک، با وی و خانواده او مصاحبه می‌کند تا اطلاعات کاملی از تجربیات، رفتارها، نگرانی‌ها و عوامل مؤثر در زندگی کودک جمع‌آوری کند.
- استفاده از ابزارهای ارزیابی: ممکن است از ابزارهای استانداردی برای ارزیابی اضطراب استفاده شود. این ابزارها شامل پرسش‌نامه‌ها، مقیاس‌ها و روش‌های دیگری هستند که به متخصصین کمک می‌کنند تا نشانه‌ها و شدت اضطراب را اندازه‌گیری کنند.
- مشاهده مستقیم: مشاهده مستقیم رفتارهای کودک در موقعیت‌های مختلف نیز می‌تواند در تشخیص اختلال اضطراب کمک کند. این مشاهدات می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره واکنش‌ها و رفتارهای کودک در مواقع مختلف ارائه کند.
- بررسی تاریخچه تجربیات: تحلیل تاریخچه تجربیات کودک و وقوع رویدادها، تغییرات و تحولات در زندگی او نیز به تشخیص اضطراب کودک کمک می‌کند.
- همکاری با سایر افراد متخصص: در مواردی که تشخیص اختلال اضطراب پیچیده است، همکاری با دیگر افراد متخصص مانند روان‌پزشکان، متخصصان تربیتی و غیره می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و درمان بهتر کمک کند.
برای کاهش اضطراب کودک خود چه کنیم؟
برای کاهش اضطراب کودک خود، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
- حمایت و اطمینان: به کودک خود نشان دهید که شما همیشه پشتیبان او هستید و او می‌تواند به شما اعتماد کند.
- گفت‌وگو و گوش‌دادن: امکان گفتگوهای باز و نزدیکی فیزیکی و عاطفی را برای کودک خود فراهم کنید.
- آموزش مهارت‌های مدیریت اضطراب: به کودک آموزش دهید که چگونه با احساسات ناشی از اضطراب برخورد کند، مانند تنفس عمیق، تمرینات آرامش و تصویرسازی مثبت.
- انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش: برنامه‌ریزی برای انجام فعالیت‌هایی که به تسکین اضطراب کمک می‌کنند، مانند ورزش، بازی‌های آرامش‌بخش یا هنر و صنایع‌دستی می‌تواند در کاهش اضطراب کودکان بسیار مفید باشد.
- استفاده از تکنیک‌های تنظیم تحصیلی: درصورتی‌که اضطراب مرتبط با تحصیلات است، به کودک خود کمک کنید تا راهکارهای تنظیم تحصیلی مؤثر را یاد بگیرد.
- حفظ روتین منظم زندگی: داشتن یک برنامه روزانه منظم، باعث می‌شود کودک با فعالیت‌ها و روتین روزانه سازگار شود و اضطراب او کاهش یابد.
- محیط آرام و امن: محیط خانه یا مدرسه کودک را آرام و امن کنید تا او بتواند در این محیط‌ها احساس آرامش داشته باشد.
- مشاوره تخصصی: درصورتی‌که اضطراب کودک به حدی است که شما واقعاً کاری از دستتان برنمی‌آید، به متخصصین این حوزه مراجعه کنید تا مشاوره و درمان مناسبی برای کودک تجویز کند.
درمان اضطراب در کودکان می‌تواند روش‌های مختلفی را شامل شود. برخی از روش‌های درمانی که معمولاً در این زمینه استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از:
مشاوره روان‌شناختی
مشاوره روان‌شناختی یکی از روش‌های مؤثر در درمان اضطراب کودکان است که با استفاده از رویکردها و تکنیک‌های متنوعی، به کودکان کمک می‌کند تا مدیریت اضطراب را یاد بگیرند و با تغییر افکار و رفتارهای ناپسند مرتبط با اضطراب، بهبود یابند. این روش به شیوه‌های مختلفی می‌تواند اجرا شود.
در مدیریت اضطراب، به کودکان یاد داده می‌شود که چگونه با احساسات ناشی از اضطراب و همچنین افکار و رفتارهای ناپسند مرتبط با اضطراب خود مقابله کنند. این شامل تمرین تنفس عمیق، آموزش تمرکز و توجه، تصویرسازی مثبت و مدیریت تنش است. همچنین کودکان با کمک مشاور، افکار منفی و ترسناک خود را شناسایی کرده و آن‌ها را به افکار مثبت و واقع‌گرایانه تغییر می‌دهند.
کودکان یاد می‌گیرند که چگونه در موقعیت‌های اضطراب‌آور، با افکار و عواطف خود مقابله کنند. آموزش راهکارهای مقابله مناسب می‌تواند به ایجاد احساس قدرت و کنترل در کودک کمک کند. در برخی موارد، مشاور می‌تواند کودک را به تجربه‌های کنترل شده‌ای که اضطراب را ایجاد می‌کند، ترغیب کند. این تمرینات به کودکان کمک می‌کند که تجربه کنند که اضطراب به‌تدریج کاهش می‌یابد و آن‌ها قادر به مدیریت آن هستند.
ایجاد اعتمادبه‌نفس و افزایش اعتماد به توانایی‌های کودک در مواجهه با موقعیت‌های اضطراب‌آور، به کمک تمرینات و تجربیات مثبت انجام می‌شود. در کل، مشاوره روان‌شناختی باتوجه‌به نیازها و ویژگی‌های کودکان، به تنظیم برنامه‌های درمانی اختصاصی و تعاملات فردی با آن‌ها می‌پردازد تا به کاهش اضطراب و ارتقای کیفیت زندگی کمک کند.
آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی
آموزش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی یکی از روش‌های مؤثر در درمان اضطراب کودکان است که به آن‌ها کمک می‌کند تا در مواقع اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران، بهتر عمل کنند. این روش به شیوه‌های مختلفی می‌تواند اجرا شود:
- شناخت و تشخیص احساسات
- آموزش مهارت‌های گفتاری
- آموزش مهارت‌های گوش‌دادن فعال
- آموزش مهارت‌های انتقال عاطفی
- آموزش مهارت‌های حل تعارض
- تقویت خودشناسی و اعتمادبه‌نفس
- نقش‌آفرینی و بازی‌های نقش
درمان دارویی
درمان دارویی یکی از روش‌های مورداستفاده در درمان اضطراب کودکان است که به‌وسیله تجویز داروهای خاص، به کودکان کمک می‌کند تا احساسات ناگوار اضطرابی خود را کنترل کنند. این روش ممکن است در موارد اضطراب شدید کودک یا عدم پاسخ به روش‌های روان‌شناختی و رفتاری، استفاده شود.
به توجه داشته باشید که تجویز داروهای آرامش‌بخش یا ضداضطراب برای کودکان نیازمند مراجعه به یک روانپزشک یا متخصص کودکان است. معمولاً درمان دارویی تنها در موارد خاص و درصورتی‌که سایر روش‌های درمانی مؤثر نباشند، مورداستفاده قرار می‌گیرد. برخی از داروهای معمول در درمان اضطراب کودکان عبارت‌اند از:
- ضداضطراب‌ها (آنکسیولیتیک‌ها): این دسته شامل داروهایی مانند بنزودیازپین‌ها است که به‌طورکلی احساس آرامش را افزایش می‌دهند.
- مهارکننده‌های سروتونین: این دسته شامل داروهایی مانند سرترالین، فلووکستین و پاروکستین است که به‌اصطلاح "مهارکننده‌های بازجذب سروتونین" هستند و می‌توانند اثرات مثبت روی وضعیت افسردگی و اضطراب داشته باشند.
تکنیک‌های آرامش
تکنیک‌های آرامش با استفاده از تمرینات و تکنیک‌های مختلف، به کودکان کمک می‌کنند تا وضعیت آرامش را تجربه و با احساسات اضطرابی خود مقابله کنند. این تکنیک‌ها به شیوه‌های مختلف زیر می‌توانند اجرا شوند:
- تمرین تنفس عمیق: کودکان یاد می‌گیرند که چگونه تنفس عمیق و متمرکزی داشته باشند. این تکنیک می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و افزایش آرامش کمک کند.
- مدیتیشن و تمرین ذهن‌آگاهی: با استفاده از تمرینات مدیتیشن و ذهن‌آگاهی، کودکان یاد می‌گیرند به آگاهی از تجربیات و احساسات خود بپردازند.
- تمرینات تصویرسازی مثبت: کودکان تصویرهای مثبت و آرامش‌بخش را تصور می‌کنند. این تصویرسازی می‌تواند به افزایش احساس آرامش و تسکین اضطراب کمک کند.
- تمرینات انسجام بدن و ذهن: تمریناتی مثل یوگا و تمرکز بر حرکات و تنفس، به کودکان کمک می‌کند که از طریق تغییر در حالت بدن و تمرکز ذهن، آرامش را تجربه کنند.
- تکنیک‌های موسیقی و صدا: موسیقی آرامش‌بخش یا تکنیک‌های صدا مانند ضبط و پخش داستان‌های آرامش‌بخش، به کودکان کمک می‌کند تا اضطراب و تنش خود را تسکین دهند.
پیگیری مداوم
نقش والدین در پیگیری و حمایت از کودکان در طول درمان بسیار مهم است. والدین می‌توانند با تشویق، اطمینان و مشارکت در جلسات مشاوره، به کاهش اضطراب کودکان خود کمک زیادی کنند.
پیگیری مداوم یکی از اصول مهم در درمان اضطراب در کودکان است که به معنای ادامهه توجه و حمایت از کودک در طول فرایند درمان است. این اصل معمولاً به همراه سایر روش‌های درمانی به کار می‌رود و می‌تواند نقش مهمی در بهبود و پایداری نتایج درمان اضطراب داشته باشد. در طول فرایند درمان، مهم است که پیشرفت کودک در کاهش اضطراب و بهبود وضعیت اختلالات روانی او بادقت پایش شود. این می‌تواند توسط مشاور یا پزشک و با استفاده از مقیاس‌ها، مصاحبه‌ها و مشاهدات انجام می‌شود.
درصورتی‌که در طول درمان تغییراتی در وضعیت کودک رخ ندهد، اصلاحات و تعدیلات لازم در روش‌های درمانی انجام می‌شود. کودکان برای دستیابی به اهداف و انجام تمرین‌های درمانی می‌توانند تشویق و تحسین شوند. تقویت مثبت انجام تمرین‌ها و تجربه‌های موفق می‌تواند انگیزه کودک را افزایش دهد.
در طول درمان، ممکن است با مشکلات و موانع متعددی مواجه شوید که با کمک مشاور یا پزشک، باید راه‌حل‌های مناسب برای آن‌ها پیدا شود. همچنین مهم است که به علایق و نیازهای کودک توجه کنید. به کودک اجازه دهید در انتخاب راهبردها و تمرین‌های درمانی نقش داشته باشد.
والدین نقش مهمی در پیگیری مداوم از درمان دارند. اطلاعاتی که از والدین دریافت می‌شود، می‌تواند به بهتر شناختن و پیگیری پیشرفت کودک کمک کند. در نتیجه پیگیری مداوم درمان در زمان‌های مناسب و با مشارکت والدین و کودکان می‌تواند به تثبیت نتایج درمانی و بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک کند.
گروه‌های حمایتی
گروه‌های حمایتی یکی از روش‌های مهم و مؤثر در درمان اضطراب کودکان هستند که به‌وسیله ایجاد فضای گروهی از افراد با مشکلات مشابه، به کودکان کمک می‌کنند تا احساس تنش کمتری داشته باشند و از تجربیات یکدیگر استفاده کنند. مشارکت در گروه‌های حمایتی به کودکان امکان می‌دهد تا احساس تنهایی کمتری داشته باشند، از تجربیات یکدیگر یاد بگیرند و با اشتراک‌گذاری موفقیت‌ها و مشکلات، به بهبود وضعیت روانی خود کمک کنند. این گروه‌ها معمولاً تحت نظارت مشاور یا تخصصی در زمینه اضطراب فعالیت می‌کنند و می‌توانند به شیوه‌های مختلف زیر اجرا شوند:
- گروه‌های مشاوره گروهی: در این گونه گروه‌ها، چند کودک با اضطراب مشابه با یکدیگر دور هم جمع می‌شوند و تحت راهنمایی یک مشاور یا تخصصی درمانی، در مورد تجربیات خود صحبت می‌کنند و از نکات و راهکارهای یکدیگر استفاده می‌کنند.
- گروه‌های آموزشی: در این گروه‌ها، کودکان با یادگیری مهارت‌های مختلف مرتبط با مدیریت اضطراب و ارتباطات اجتماعی، به بهبود وضعیت خود می‌پردازند.
- گروه‌های بازی‌درمانی: این نوع گروه‌ها بر بازی‌ها و فعالیت‌های بازی‌درمانی تمرکز دارند که به کودکان کمک می‌کند تا با تجربه احساسات و وضعیت‌های اضطرابی خود از طریق بازی، بهبود یابند.
- گروه‌های حمایتی والدین: علاوه بر گروه‌های کودکان، گروه‌هایی برای والدین هم برگزار می‌شود تا اطلاعات و راهنمایی‌های مرتبط با مدیریت اضطراب کودکان را دریافت کنند.
- گروه‌های آنلاین: در دنیای مدرن، گروه‌های آنلاین نیز برای کودکان و والدین ایجاد شده‌اند که افراد می‌توانند به اشتراک تجربیات و نکات خود در مورد مدیریت اضطراب بپردازند.
مداخلات مدرسه‌ای
معلمان و کادر آموزش در مدارس ممکن است در کمک به کودکان با اضطراب نقش مهمی ایفا کنند. مداخلات مسئولان مدرسه با همکاری مدرسان و مشاوران مدرسه، به کودکان کمک می‌کند تا در محیط تحصیلی با اضطراب خود مقابله کنند و عملکرد بهتری داشته باشند. این روش به شیوه‌های مختلف زیر اجرا می‌شود:
- آموزش مهارت‌های مدیریت اضطراب: مدرسان و مشاوران مدرسه می‌توانند به کودکان آموزش دهند که چگونه با تنش‌ها و اضطراب‌های مربوط به محیط تحصیلی بهتر کنار بیایند.
- تغییر نگرش‌های منفی: مشاوران مدرسه می‌توانند با کودکان روی تغییر نگرش‌های منفی و خود انگیزش کار کنند. این تغییرات می‌تواند به کاهش اضطراب و افزایش اعتمادبه‌نفس منجر شود.
- پشتیبانی در موقعیت‌های اجتماعی: مدرسان می‌توانند در موقعیت‌های اجتماعی داخل کلاس یا در محیط مدرسه به کودکان کمک کنند تا بهتر با دیگران ارتباط برقرار کنند و از اضطراب خود عبور کنند.
- برگزاری گروه‌های مشاوره: مدرسان و مشاوران مدرسه می‌توانند گروه‌های مشاوره را برای کودکان با مشکلات اضطرابی برگزار کنند تا در محیط گروهی به تبادل تجربیات و اشتراک‌گذاری مشکلات بپردازند.
- ترتیب تغییرات در محیط تحصیلی: در برخی موارد، تغییراتی در محیط تحصیلی می‌تواند به کودکان کمک کند تا احساس آرامش و امنیت بیشتری در مدرسه داشته باشند. مثلاً تغییر جایگاه در کلاس، اختصاص مکان‌های آرامش و...؛
- همکاری با والدین: مشاوران مدرسه می‌توانند با والدین همکاری کنند تا در مدیریت اضطراب کودکان بهترین حمایت را ارائه دهند.
مهارت های مقابله ای
با یادگیری و تمرین این مهارت‌های مقابله‌ای، کودکان قادرند به انواع تنش‌ها و وضعیت‌های اضطرابی خود پاسخ دهند. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا با شیوه‌های مؤثرتری احساسات ناگوار اضطرابی خود را مدیریت کنند. در زیر توضیحاتی درباره مهارت‌های مقابله‌ای در درمان اضطراب در کودکان آمده است:
- تشخیص تفکرات منفی: کودکان یاد می‌گیرند که تشخیص دهند که تفکرات منفی و ناپسندی که ممکن است منجر به اضطراب شوند، چه شکلی دارند.
- تغییر تفکرات منفی به تفکرات مثبت: با یادگیری این مهارت، کودکان تلاش می‌کنند تا تفکرات منفی را به تفکرات مثبت و واقع‌گرا تغییر دهند.
- مدیریت واکنش‌های فیزیولوژیکی: کودکان یاد می‌گیرند که چگونه با واکنش‌های بدنی مانند تنش عضلانی، تنفس تند و افزایش ضربان قلب که معمولاً در وضعیت‌های اضطرابی رخ می‌دهند، مقابله کنند.
- استفاده از تکنیک‌های آرامش: کودکان یاد می‌گیرند که از تکنیک‌هایی مثل تنفس عمیق، تمرین ذهن‌آگاهی و تصویرسازی مثبت در مواقع تنش‌آور استفاده کنند.
- تفکر به شکل واقعی و علمی: کودکان با یادگیری این مهارت تلاش می‌کنند تا واقعیت‌ها را با تفکر منفی تفسیر نکنند.
- استفاده از مدل‌های نقش: کودکان با تماشا یا مطالعه داستان‌ها و مدل‌های نقش مرتبط با مقابله با اضطراب، ایده‌های جدیدی برای مدیریت اضطراب خود به دست می‌آورند.
سخن پایانی؛ توصیه‌هایی برای والدین
در انتهای مطلب، به والدین و مراقبین کودکان عزیز که با اضطراب کودکانه مواجه هستند، توصیه‌های زیر را داریم:
- بشنوید و تشویق کنید: به کودکان خود فرصت دهید تا در مورد احساساتشان صحبت کنند و از آن‌ها بپرسید که چگونه می‌توانید به آن‌ها کمک کنید. اطلاعاتی که از زبان کودکان دریافت می‌کنید، بهترین راهنما برای شناخت نیازهای او خواهد بود.
- به اضطراب‌های کودک توجه داشته باشید: نقاط ضعف و نیازهای اضطرابی کودک خود را بشناسید و تلاش کنید از آن‌ها هنگام برخورد و حمایت، استفاده کنید.
- مدیریت ترس‌ها و ترغیب به اقدام: کمک کنید که کودکانتان ترس‌هایشان را مدیریت کنند و از آن‌ها نترسند. او را ترغیب کنید که با تجربه و اقدام‌کردن، اعتمادبه‌نفس خود را افزایش دهد.
- الگوی مثبت‌بودن: با نشان‌دادن نمونه‌های مثبت از مدیریت اضطراب، به کودک خود آموزش دهید که چگونه در مواجهه با موقعیت‌های ناخوشایند عمل کند.
- تقویت خودباوری: کودک خود را تشویق کنید تا به خودش و توانایی‌هایش اعتقاد داشته باشد.
- اهمیت حمایت: به کودک خود این احساس را انتقال دهید که حمایت و علاقه شما همیشه در کنارش است. حضور و حمایت شما می‌تواند احساس امنیت و آرامش او را افزایش دهد.
- صبوری و درک: در طول راه درمان و مدیریت اضطراب، صبوری و درک شما از تجربیات کودکان می‌تواند به پیشرفت و بهبود وضعیت او کمک کند.
پست قبلی
پست بعدی
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید