علائم اسکیزوفرنی ممکن است برای اطرافیان بیمار عجیب و ترسناک به نظر برسند؛ ولی، افرادی که چنین علائمی را تجربه میکنند، متوجه افکار و رفتارهای عجیب خود نمیشوند. علائم این بیماری را میتوان به سه نوع مثبت، منفی و شناختی تقسیمبندی کرد. این بیماری با نام جنون جوانی یا شیزوفرنی نیز شناخته میشود. در ادامه، به هر یک از این علائم بهصورت مفصل خواهیم پرداخت و توضیحاتی درباره روشهای تشخیص اسکیزوفرنی خواهیم داد.
علائم مثبت اسکیزوفرنی کدامند؟
منظور ما از علائم مثبت شیزوفرنی، علائم خوب نیست. افرادی که دچار این بیماری نیستند یا افرادی که دچار بیماریهای روانی دیگری هستند، علائم مثبت را تجربه نخواهند کرد. از علائم شیزوفرنی مثبت عبارتاند از:
- هذیان: هذیان به باورهای نادرست و راسخ گفته میشود. همه افراد ممکن است باورهای نادرستی داشته باشند؛ ولی، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی را نمیتوان بههیچعنوان قانع کرد که باورهای نادرستی دارند. برای مثال، افرادی که دچار هذیان هستند، تصور میکنند قدرتهای ویژهای دارند یا فردی عاشقشان شده است.
- توهم: توهم به تجربیات حسی نادرست گفته میشود. فرد مبتلا به اسکیزوفرنی این علامت را هنگام هوشیاری کامل تجربه میکند و تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر نیست. توهمات شنیداری و دیداری مانند دیدن سایهها متداولترین انواع توهم محسوب میشوند. برخی از افراد مبتلا ممکن است دچار توهم لمسی، چشایی و بویایی نیز شوند. برای مثال، ممکن است احساس کنند حشرهای روی پوستشان حرکت میکند. توهمات دستوری نیز به توهماتی گفته میشوند که به بیمار دستور میدهند کارهایی برای آسیب رساندن به خود یا دیگران انجام دهد.
- گفتار آشفته: کلماتی که فرد مبتلا بر زبان میآورد، از لحاظ قوانین زبان به هم مربوط نیستند. همه افراد بهویژه افراد خسته یا دارای اضطراب ممکن است دچار خطاهای گفتاری شوند؛ ولی، گفتار آشفته در مقایسه با خطاهای گفتاری بسیار غیر طبیعی است. درک سخنان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دشوار یا حتی غیرممکن است.
- رفتار آشفته: هدفمند نبودن رفتارهای فرد، یکی از علائم شیزوفرنی مثبت به شمار میرود. برای مثال، درآوردن لباسها برای رفتن به حمام طبیعی است؛ ولی، درآوردن لباسها در اتوبوس یا خندیدن بدون دلیل یا در موقعیتهای نامناسب رفتارهایی آشفته محسوب میشود.
- پارانویا (بدگمانی): فردی که دچار پارانویا است، اعتمادی به دیگران ندارد. این فرد ممکن است معتقد باشد که دیگران تلاش میکنند به او آسیب برسانند. پارانویا و هذیان میتوانند شبیه یکدیگر باشند؛ زیرا، فرد بدگمان ممکن است افکار هذیانی داشته باشد.
علائم منفی اسکیزوفرنی کدامند؟
علائم منفی اسکیزوفرنی به علائمی گفته میشود که در افراد سالم نیز قابل مشاهده است. در تعریفی دیگر، این علائم به خصوصیاتی گفته میشود که در حال کاهش یافتن هستند. علائم منفی اولیه به خود بیماری اسکیزوفرنی و علائم منفی ثانویه به عوامل دیگری مانند عوارض جانبی داروها، عوامل استرسزای محیطی، سایر بیماریهای روانی فرد و اختلالات سوءمصرف مواد مربوط هستند. علائم منفی اسکیزوفرنی عبارتاند از:
- احساسات سطحی: افرادی که دچار این علامت هستند، افرادی بیاحساس یا دارای احساسات بسیار کم به نظر میرسند. آنها از زبان بدن مانند تکان دادن سر کمتر استفاده میکنند و واکنش کمی به تصاویر یا موقعیتهای احساسی یا ناخوشایند نشان میدهند. اطرافیان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است احساس کنند که بیمار در حال قطع رابطه با آنهاست.
- آنهدونیا (ناتوانی در لذت بردن): بسیاری از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دیگر از انجام کارهای مورد علاقه خود لذت نمیبرند. از دست دادن کامل میل جنسی از دیگر علائم بیماری schizophrenia محسوب میشود. اطرافیان این افراد معمولا بهسرعت متوجه این تغییرات میشوند.
- کمحرف شدن: افراد مبتلا کمتر از گذشته حرف میزنند یا نمیتوانند بهخوبی گذشته (روان و بدون خطاهای گفتاری) حرف بزنند.
- از دست دادن اراده برای انجام کارها: از دست دادن انگیزه و اراده که با نام بیانگیزگی نیز شناخته میشود، از علائم منفی شایع در افراد مبتلا به روانگسیختگی به شمار میرود. افرادی که دچار این علامت منفی هستند، ممکن است در خوردن، حمام کردن، پرداخت قبوض، خرید کردن یا صحبت با دیگران با مشکل روبرو شوند. همچنین بیمار ممکن است از محل کار اخراج شود.
آشنایی با علائم شناختی اسکیزوفرنی
علائم شناختی اسکیزوفرنی به نحوه فکر کردن بیمار مربوط هستند و از آنها برای تشخیص اسکیزوفرنی استفاده نمیشود. پزشکان این نوع علائم را با کمک تستهای عصبی-شناختی تشخیص میدهند. از این تستها برای شناسایی تواناییهای شما در زمینههای مختلف عملکرد ذهنی استفاده میشود. علائم شناختی معمولا در افرادی که بهتازگی به این بیماری دچار شدهاند، مشاهده میشوند؛ بنابراین، آنها عوارض جانبی داروهای ضد روانپریشی محسوب نمیشوند.
تحقیقی در سال 2021 نشان داد که ضخامت قشر مغز افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کاهش یافته است. از آنجایی که قشر مغز مسئول عملکردهای شناختی مانند توجه، حافظه و زبان است، علائم شناختی ممکن است ناشی از تغییر ضخامت قشر مغز باشند. برخی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی علائم شناختی را تجربه نمیکنند. تحقیق دیگری در سال 2021 نشان داد که ضخامت قشر مغز چنین بیمارانی مشابه افراد سالم است. برخی از متداولترین علائم شناختی اسکیزوفرنی عبارتاند از:
- کاهش سرعت پردازش: سرعت پردازش به سرعت دریافت، ارزیابی و پاسخ به اطلاعات جدید گفته میشود. ماده سفید مغز که حاوی آکسونهای سلولهای عصبی است، روی سرعت پردازش تأثیر میگذارد. این آکسونها با مادهای به نام میلین پوشانده شدهاند. از آنجایی که اسکیزوفرنی با اختلالاتی در میلین همراه است، میتواند ماده سفید مغز را کاهش دهد و به تبع آن، سرعت پردازش را نیز کاهش دهد. اگر سرعت پردازش شما کاهش یابد، به زمان بیشتری برای پاسخ دادن به سؤالات نیاز خواهید داشت یا سؤالات باید برای شما تکرار شوند.
- اختلال در حافظه فعال: اطلاعاتی که برای انجام کاری فوری لازم هستند، در حافظه فعال نگهداری میشوند. شما ممکن است لیست خریدی کوتاه، شماره تلفنی که هنوز حفظ نکردهاید و محاسبه ذهنی را در حافظه فعال خود نگه دارید. اگر در جهتیابی یا تکرار کردن سخنانی که همین الان شنیدهاید مشکل دارید، ممکن است دچار اختلال در حافظه فعال شده باشید.
- اختلال در توجه و تمرکز: اگر در تمرکز کردن روی چیزی که اکنون در حال رخ دادن است یا ممکن است رخ دهد، با مشکل روبرو هستید، ممکن است دچار این نوع اختلال شده باشید. دیگران ممکن است شما را فردی حواسپرت تلقی کنند.
- اختلال در یادگیری کلامی: تحقیقات نشان میدهند که یادگیری کلامی به بخشی از مغز به نام هیپوکامپ مربوط است. اختلال در این ناحیه و به تبع آن، اختلال در یادگیری کلامی از علائم شناختی اسکیزوفرنی محسوب میشود.
- استدلال و حل مسئله: برای حل مسئله، ابتدا باید مشکل را شناسایی و تجزیهوتحلیل کنید. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است در شناسایی حقیقت از توهمات و هذیانهای خود با مشکل روبرو شوند؛ بنابراین، ممکن است نتوانند راهحلی برای حل مسئله پیدا کنند.
- شناخت اجتماعی: زمانی که با مردم تعامل دارید، مغز شما اطلاعاتی درباره آنها پردازش و ذخیره میکند. شما از این اطلاعات برای درک باورهای دیگران و رفتار دیگران با شما و تصمیمگیری درباره نحوه تعامل با آنها و بروز احساسات خود استفاده میکنید. اختلال در شناخت اجتماعی ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در عملکرد روزمره شود. اگر به اسکیزوفرنی مبتلا باشید، ممکن است در تعامل با دیگران، درک احساسات دیگران و توجه به احساسات نهفته در چهرهها و صداهای آنها با مشکل روبرو شوید.
علائم جدی و هشدار دهنده اسکیزوفرنی
علائم هشداردهنده اسکیزوفرنی اغلب نامحسوس هستند و حتی ممکن است رفتارهایی عادی برای جوانان یا بزرگسالان محسوب شوند. علائم جدی و هشداردهنده اسکیزوفرنی عبارتاند از:
- تاخیر رشد در دوران کودکی: یکی از علائم جدی اسکیزوفرنی، تاخیر در رشد حرکتی، گفتاری و اجتماعی کودک محسوب میشود. برای مثال، کودک ممکن است نتواند حرف زدن و راه رفتن را همانند دیگر کودکان یاد بگیرد. همچنین ممکن است واکنشهای عاطفی او طبیعی نباشد.
- روبرو شدن با مشکلات بسیار در مدرسه: کودکان یا نوجوانان مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است از دوستان، اعضای خانواده و افراد دیگر در جامعه دوری کنند و تمایلی به رفتن به مدرسه نداشته باشند. در نهایت، حتی اگر برترین دانشآموزان مدرسه باشند، ممکن است ترک تحصیل کنند.
- بدگمانی به دیگران: افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است درباره انگیزه دیگران بدگمان باشند و تصور کنند اطرافیان دوستشان ندارند و میخواهند به آنها آسیب برسانند. آنها همچنین ممکن است تصور کنند افراد یا اشیا به افراد دیگری مانند ارواح، شیاطین یا مسیح تعلق دارند. افراد مبتلا ممکن است شبها نخوابند تا از خودشون در برابر نیروهای خطرناک محافظت کنند.
- رفتارهای اجتماعی نامناسب: رفتارهای اجتماعی نامناسب ممکن است علامتی هشدار دهنده در جوانان باشد. برای مثال، اگر فردی هنگام مکالمه بیشازحد به دیگران نزدیک شود یا نظرات جنسی نامناسبی درباره غریبهها بیان کند، ممکن است دچار اسکیزوفرنی شده باشد.
- کند حرکت کردن: حرکات ناهماهنگ یا کاتاتونی نیز ممکن است از علائم اسکیزوفرنی محسوب شوند. فرد مبتلا به اختلال اسکیزوفرنی کاتاتونی بسیار کم حرکت میکند یا ساعتها در وضعیت عجیبی میماند.
- نوسانات خلقوخو: افراد مبتلا به اسکیزوفرنی لحظهای بسیار سرخوش و لحظه دیگر بسیار افسرده هستند. آنها همچنین ممکن است پس از لحظهای بسیار خوش، برای دوری از دشمنان واقعی یا خیالی بهصورت دیوانهواری تلاش کنند.
- هذیان و توهم: برای مثال، فرد مبتلا ممکن است تصور کند همکارانش پشت سر او غیبت میکنند یا صدایی بشوند که هیچ فرد دیگری نمیتواند آن را بشوند. فرد مبتلای دیگری ممکن است دچار توهمی خاص باشد و همیشه درباره آن حرف بزند.
- تفکر تداعیگرایانه: مشکل در درک رابطه علت و معمول از دیگر علائم اسکیزوفرنی محسوب میشود که باید جدی گرفته شود. برای مثال، آنها اغلب متقاعد نمیشوند که افکارهایشان روی احساسات و رفتارهایشان تأثیر میگذارند.
- افکار آشفته: فردی که دچار اسکیزوفرنی است، ممکن است در درک اطلاعات و حل مشکلات با مشکل روبرو شود. او ممکن است از اطرافیان خود دوری کند و رفتارهایی نامناسب و عجیبوغریبی داشته باشد.
- انزوای اجتماعی بهمدت طولانی: از دست دادن علاقه به انجام فعالیتها یا تعامل با دوستانی که پیشتر لذتبخش و مهم بودند، از علائم اسکیزوفرنی محسوب میشوند. افراد مبتلا به اضطراب شدید یا افسردگی نیز ممکن است دچار این علامت شوند.
- رعایت نکردن بهداشت فردی: یکی دیگر از مهمترین علائم اسکیزوفرنی، توجه نکردن فرد به ظاهر خود یا بهداشت فردی خود است. برای مثال، فرد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است به حمام نرود و لباسهایی کثیف بپوشد.
- مشکل در مکالمه با دیگران: برای مثال، فرد مبتلا ممکن است هنگام مکالمه با مردم گیج شود یا سخنی را که میخواهد بگوید، ناگهان فراموش کند. همچنین ممکن است حالتهای چهره او محدود باشد و از نگاه کردن به چشم دیگران خودداری کند. این افراد ممکن است هنگام نوشتن نیز ممکن است در ساختن جملهای با گرامر و املای درست با مشکل روبرو شوند.
- سوءمصرف الکل یا مواد مخدر: سوءمصرف الکل یا مواد مخدر برای تسکین اضطراب از دیگر علائم اسکیزوفرنی محسوب میشود. افراد مبتلا ممکن است موارد ذکرشده را با وجود آگاهی از مضراتشان در طول روز مصرف کنند. بهتر است بدانید که طبق تحقیقی در 2018، سوءمصرف الکل یا مواد مخدر میتواند علائم روان گسیختگی را بدتر کند.
- ناتوانی در حفظ روابط خود با دیگران: این علامت هشداردهنده در اغلب افراد مبتلا به اسکیزوفرنی دیده میشود. برای مثال، آنها همواره با دوستان و اعضای خانواده دعوا میکنند و دوستان خود را به دلیل رفتار نامناسب خود از دست میدهند. از آنجایی که نمیتوانند با علائم اسکیزوفرنی کنار بیایند، ارتباط خود را با جامعه قطع میکنند.
- تغییر در رفتار و شخصیت: برای مثال، فرد مبتلا به اسکیزوفرنی تحریکپذیرتر و خشمگینتر میشود و علاقهای به انجام فعالیتهایی که پیشتر از آنها لذت میبرد، ندارد. افراد مبتلا ممکن است نتوانند در مدرسه یا محل کار تمرکز کنند.
- نداشتن انرژی: کاهش فعالیت فیزیکی و نداشتن انرژی از دیگر علائم اسکیزوفرنی محسوب میشوند. افراد مبتلا ممکن است نتوانند صبحها بیدار شوند؛ بنابراین، ممکن است ساعتهای بسیاری در روز بخوابند. در برخی از موارد، افراد مبتلا به شیزوفرنی اشتها ندارند و دچار کاهش وزن و سوءتغذیه میشوند.
علائم اسکیزوفرنی در نوجوانان
تشخیص اسکیزوفرنی در نوجوانان دشوارتر است. توهم، اختلال تفکر و احساسات سطحی از شایعترین علائم اسکیزوفرنی در نوجوانان محسوب میشود. برخی از نوجوانان ممکن است علائمی مانند هذیان یا علائم کاتاتونیک را نیز تجربه کنند. علائم اولیه اسکیزوفرنی در نوجوانان عبارتاند از:
- رفتارهای خشونتآمیز
- سخنان عجیب
- آنها تخیل، رویاها یا حتی تلویزیون را با واقعیت اشتباه میگیرند.
- مشکل در خوابیدن
- مشکل در رعایت بهداشت فردی و مراقبت از خود
- تحریکپذیری
- نداشتن احساسات
- نداشتن انگیزه
- داشتن ترسهای عجیب
نوجوانان مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است پس از مدتی علائم زیر را تجربه کنند. این علائم اسکیزوفرنی اغلب در بزرگسالان مبتلا به این بیماری نیز دیده میشود.
- توهم: توهم به شنیدن یا دیدن چیزهایی که واقعی نیستند، گفته میشود. برای مثال، نوجوان ممکن است صداهایی بشوند که دیگران آنها را نمیشوند.
- هذیان: هذیان به باورهای نادرست و راسخ نوجوان مبتلا به اسکیزوفرنی گفته میشود که اغلب براساس واقعیت نیستند. برای مثال، نوجوانی ممکن است معتقد باشد که نوجوان یا بزرگسال دیگری میخواهد به او آسیب برساند یا آسیب میرساند.
- تفکر آشفته: دادن پاسخهایی ناقص یا نامرتبط به سؤالات پرسیدهشده از علائم اسکیزوفرنی در نوجوانان محسوب میشود. در برخی موارد، دیگران ممکن است سخنان فرد مبتلا را بیمعنی یا نامفهوم تلقی کنند.
- احساسات سطحی: نوجوانان مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است بهصورت یکنواخت صحبت کنند، از حالتهای مختلف چهره (مانند اخم کردن یا بالا بردن ابرو) استفاده نکنند و بیتفاوت به نظر برسند. همچنین آنها ممکن است از نگاه کردن به چشمهای دیگران خودداری کنند و سر و بازوی خود را حرکت ندهند. به نظر میرسد آنها نمیتوانند احساسات خود را بروز دهند یا از چیزی لذت ببرند.
- کمحرفی: کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی تنها زمانی که از آنها سؤال پرسیده میشود، حرف میزنند و پاسخهایی کوتاه به سؤالات میدهند. زمانی که از کودکان مبتلا خواسته میشود پاسخی با جزئیات بیشتر بدهند، آنها ممکن است تنها یک کلمه به زبان بیاورند.
- رفتارهای عجیبوغریب: رفتارهای نامناسب، آشفته یا عجیبوغریبی که مناسب سن نوجوان نیست، از نشانههای اسکیزوفرنی در نوجوانان محسوب میشود. برای مثال، آنها ممکن است لباسهای خود را در مکانهای عمومی دربیاورند، بهآسانی تحریک شوند یا رفتارهایی کودکانه انجام دهند. آنها همچنین ممکن است در جایی بنشینند و به جایی خیره شوند. اطرافیان ممکن است تصور کنند آنها توانایی حرکت کردن ندارند.
تشخیص علائم اسکیزوفرنی به چه صورت است؟
تشخیص این اختلال دشوار بوده و حتما به مشاوره نزد یک روان پزشک یا مشاور فردی یا با تجربه نیاز است. برای تشخیص دقیقتر این بیماری، معیارهای تشخیص علائم بیماری اسکیزوفرنی در DSM-5 با گذشت زمان پیچیدهتر شدهاند. این معیارها را در بخش بعدی توضیح خواهیم داد. ابتدا بهتر است به سؤال چرا تشخیص دقیق اسکیزوفرنی مهم است؟ پاسخ دهیم. به این سؤال میتوانیم به 4 شکل پاسخ دهیم که عبارتاند از:
- اسکیزوفرنی از آن چیزی که فکر میکنید، شایعتر است.
- افرادی که دچار اسکیزوفرنی میشوند، ممکن است علائم آن را تا پایان زندگی خود تجربه کنند.
- علائم بیماری اسکیزوفرنی میتوانند روی عملکرد فرد در جامعه و محل کار بهصورت قابل توجهی تأثیر بگذارند.
- اغلب فرد مبتلا باید از داروهای تجویزشده توسط دکتر روانپزشک تا پایان زندگی خود استفاده کنند.
هیچ آزمایشی برای تشخیص نشانههای اسکیزوفرنی وجود ندارد؛ ولی، روانپزشک برای اینکه مطمئن شود علائم شما ناشی از بیماریهای دیگری نیستند، ممکن است آزمایشهای زیر را تجویز کند:
- آزمایشهای تصویربرداری: روانپزشک اغلب از سیتی اسکن (توموگرافی کامپیوتری)، تصویربرداری پرتو مغناطیسی (امآرآی) و دیگر آزمایشهای تصویربرداری استفاده میکند تا مطمئن شود علائم شما ناشی از مشکلاتی مانند سکته مغزی، آسیب به مغز، تومورها و دیگر تغییرات در ساختار مغز شما نیستند.
- آزمایشهای خون، ادرار و مایع مغزی-نخاعی: روانپزشک با کمک این آزمایشها به دنبال تغییرات شیمایی در مایعات بدن شما میشود. این تغییرات شیمیایی ممکن است بتوانند تغییرات رفتاری شما را توضیح دهند. این آزمایشها به پزشک کمک میکند مطمئن شود شما دچار مسمومیت فلزات سنگین، دیگر انواع مسمومیت، عفونت یا دیگر مشکلات نشدهاید.
- تست نوار مغز یا الکتروانسفالوگرام: این تست فعالیتهای الکتریکی در مغز شما را تشخیص و ضبط میکند. پزشک با کمک این تست مطمئن میشود که به بیماریهای دیگری مانند صرع مبتلا نشدهاید.
مطالعه بیشتر: نوار مغز یا EEG
معیار های تشخیص علائم اسکیزوفرنی کدامند؟
طبق ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری که با نام DSM-5 شناخته میشود، معیارهای تشخیصی زیر باید در فرد مشاهده شود تا روانپزشک بتواند با اطمینان بگوید این فرد دچار بیماری اسکیزوفرنی شده است:
- مشاهده حداقل 2 علامت از این 5 علامت (حداقل یک علامت از سه علائم ابتدایی لیست): توهم، هذیان، گفتار آشفته، رفتار آشفته و علائم منفی.
- فرد باید علائم اسکیزوفرنی را حداقل بهمدت 6 ماه تجربه کرده باشد. همچنین این فرد باید سه علامت ابتدایی لیست بالا را حداقل بهمدت 1 ماه تجربه کرده باشد.
- افراد باید مشکلات قابل توجهی در عملکرد خود در محل کار یا جامعه تجربه کرده باشند. این مشکلات باید ناشی از علائم اسکیزوفرنی باشند.
- دکتر روانپزشک باید مطمئن شود که علائمی که فرد تجربه میکند ناشی از بیماری روانی دیگری، بیماری جسمی یا سوءاستفاده از مواد (برای مثال، مواد مخدر یا الکل) نیستند.
علاوه بر معیارهای تشخیص علائم اسکیزوفرنی (بدون توجه به اینکه همه معیارهای تشخیصی در فرد دیده شدهاند یا خیر)، روانپزشک ملاحظات تشخیصی زیر را نیز در نظر میگیرد:
- سابقه خانوادگی: اگر یکی از اعضای خانواده فردی به اسکیزوفرنی مبتلا باشد، احتمال ابتلای او به این بیماری افزایش مییابد. منظور ما این نیست که این بیماری مادرزادی است. اگر فردی ترکیبی از ژنهای خاصی را داشته باشد، ممکن است به اسکیزوفرنی مبتلا شود. به خاطر داشته باشید که همه افرادی که دارای ترکیبی از ژنهای خاصی هستند، به اسکیزوفرنی مبتلا نمیشوند.
- پاسخ به داروها: افراد ممکن است از داروهایی برای درمان بیماری روانی خود در گذشته استفاده کرده باشند. پاسخ فرد به داروهای خاصی در گذشته ممکن است نشان دهد که فرد دچار اسکیزوفرنی شده است.
- سن فرد: علائم اسکیزوفرنی معمولا بین اواخر نوجوانی (17 الی 20 سالگی) و اواسط دهه 30 سالگی دیده میشوند؛ بنابراین، اگر علائم روانگسیختگی در فردی 37 یا 40 ساله مشاهده شوند، ممکن است فرد دچار بیماری روانی دیگری شده است. به خاطر داشته باشید که منظور ما این نیست که ابتلای این فرد به اسکیزوفرنی غیرممکن است.
- شرایط فرد: تجربههایی ممکن است باعث شود فرد دچار دورههای کوتاه روانپریشی شود. روانپزشک باید تغییرات مهم زندگی فرد را برای تعیین مدت و شدت علائم بررسی کند. همچنین روانپزشک باید تصمیم بگیرد که آیا باید بیماریهای روانی دیگر فرد را در تشخیص اسکیزوفرنی در نظر بگیرد یا خیر.
دکتر روانپزشک تنها به اطلاعات گزارششده توسط بیمار تکیه نخواهد کرد. او اطلاعاتی درباره سابقه خانوادگی، مصرف مواد مخدر، مصرف دارو، اختلالات خواب و تغییرات اشتهای بیمار جمعآوری خواهد کرد. همچنین باورها، علاقهها، مهارتها و روابط او با جامعه را بررسی خواهد کرد. پزشک ممکن است با اعضای خانواده و دوستان صمیمی بیمار نیز صحبت کند تا اطلاعات بیشتری از علائم اسکیزوفرنی بیمار به دست آورد.
سخن آخر
اگر یکی از دوستان یا یکی از اعضای خانواده به اسکیزوفرنی مبتلا شده باشد، به احتمال زیاد، درباره سختیها و چالشهای ناشی از این بیماری یا اتفاقاتی که ممکن است در آینده رخ دهد، نگران هستید و میترسید. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب نمیدانند مشکلاتشان ناشی از یک بیماری روانی است و باید برای درمان اقدام کنند. بنابراین توصیه میشود این افراد در یک کلینیک تخصصی اعصاب و روان یا کلینیک روانشناسی امن درمان خود را شروع کنند. اگر پس از خواندن این مقاله، هنوز سؤالاتی درباره بیماری اسکیزوفرنی ذهن شما را به خود مشغول کرده است، خوشحال میشویم سؤال خود را در بخش نظرات مطرح کنید.
پست قبلی
پست بعدی
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید