علائم اختلال حمله خواب (نارکولپسی) چیست؟ و چگونه درمان میشود؟

نارکولپسی (Narcolepsy) یا حمله‌ خواب یک اختلال عصبی است که بر خواب و بیداری افراد تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به این اختلال تجربه خواب آلودگی روزانه و دوره‌های غیرقابل کنترل خوابیدن در طول روز را دارند. حملات نارکولپسی می‌توانند در هر زمان و در حین هر فعالیتی رخ دهند. در چرخه خواب معمولی، خواب REM (حرکت سریع چشم) بعد از مراحل اولیه و عمیق خواب وارد می‌شود. اما در افراد مبتلا به این اختلال، این خواب REM به صورت ناگهانی در طول چرخه خواب و یا در ساعات بیداری رخ می‌دهد.

اختلال نارکولپسی معمولاً در سنین ۱۵ تا ۲۵ سالگی شروع می‌شود و ممکن است تا هر سنی ادامه یابد. بسیاری از موارد این اختلال تشخیص داده نشده و درمان نمی‌شود. در ادامه انواع این اختلال، علائم و علل ایجاد آن را بررسی خواهیم کرد. تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

اختلال نارکولپسی چند نوع دارد؟

همانطور که در ابتدای مقاله توضیح دادیم، بیماری نارکولپسی یک اختلال مربوط به خواب است که باعث می‌شود افراد به طور ناگهانی به خواب فرو بروند و مقاومت در برابر آن تقریباً غیرممکن باشد. این اختلال معمولاً قابل درمان است، اما همچنین می‌تواند منجر به اختلالات شدید در زندگی روزمره، توانایی در کار و روابط اجتماعی فرد شود. در وضعیت عادی، مغز ماهیچه‌های بدن را کنترل می‌کند تا از بروز حرکات ناخودآگاه و احساسات درونی حفظ شود. افراد مبتلا به ضعف عضلانی ناگهانی وضعیتی مشابه با خواب حرکت سریع چشم (REM) تجربه می‌کنند، حتی در حالتی که بدن در حالت خواب عمیق است. این وضعیت ممکن است طی چند دقیقه طول بکشد اما احتمال ایجاد قدرت صحبت یا حرکتی در این مدت وجود ندارد.

ضعف عضلانی ناگهانی علائم نادری دارد و به دلیل وقوع آن به واسطه احساسات خاص است. احساسات مثبت مانند خنده، شوخی یا فعالیت‌های مرتبط با فضای کمدی ممکن است به ضعف عضلانی ناگهانی منجر شوند، اما این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد. احتمال وقوع آن در پاسخ به حالت‌هایی نظیر غافلگیری، ترس و خشم کمتر است. ضعف عضلانی ناگهانی در کودکان و افرادی که علائم آن از شش ماه گذشته شروع شده، ممکن است کمی با ضعف عضلانی ناگهانی در بزرگ‌ترها متفاوت باشد. در این افراد، ضعف عضلانی ناگهانی ممکن است به شکل انقباض چهره، جمع‌کردن بدن یا از دست دادن انقباض ماهیچه‌ای (شل شدن ماهیچه‌ها) بدون هیچ دلیل عاطفی خاصی ظاهر شود.

حمله‌ی خواب ممکن است به عوامل مختلفی بازگردد، ولی بسیاری از انواع حمله خواب با هیپوتالاموس مغز مرتبط هستند. هیپوتالاموس یک ناحیه مهم در مغز است که در تنظیم چرخه خواب و بیداری نقش دارد. در بیماری نارکولپسی، ارتباط ناصحیح میان هیپوتالاموس و سایر ساختارهای مغزی مانند مخچه (مهم برای حافظه و یادگیری) و هیپوکامپ (مهم برای تنظیم حالت های عاطفی و حافظه فضایی) ممکن است منجر به اختلال در چرخه خواب و بیداری شود.

علل این اختلال ممکن است شامل عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی، یا ارتباط ناصحیح بین مواد شیمیایی مغز باشد. مثلاً کاهش میزان یا اختلال در تولید یا عملکرد مواد شیمیایی مغزی مانند دوپامین می‌تواند به نقص در تنظیم خواب و بیداری منجر شود. حمله خواب به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود، که ویژگی تمایزی آنها بروز علائم کاتاپلکسی یا ضعف عضلانی ناگهانی است. نارکولپسی نوع اول شامل ضعف عضلانی ناگهانی است و حدود ۲۰٪ از افراد مبتلا در این گروه قرار می‌گیرند و نارکولپسی نوع دوم شامل ضعف عضلانی ناگهانی نمی‌شود و حدود ۸۰٪ از افراد مبتلا در این گروه قرار می‌گیرند. در ادامه انواع نارکولپسی را به طور کامل بررسی خواهیم کرد.

نارکولپسی نوع ۱

در سال ۱۹۹۸، محققان اورکسین‌ها را کشف کردند. این مولکول‌ها توسط نورون‌های خاص در هیپوتالاموس (ناحیه‌ای در مغز) تولید شده و در تنظیم چرخه خواب و بیداری نقش دارند. اورکسین یا هیپوکرتین، نوعی مولکول است که در مایع مغزی نخاعی قابل تشخیص است. تحقیقات نشان می‌دهد که در افراد مبتلا به اختلال نارکولپسی یا حمله‌ی خواب، سطح اورکسین در مایع مغزی نخاعی بسیار کمتر یا غیرقابل تشخیص است. این موضوع نشان‌دهنده این است که نورون‌های تولیدکننده اورکسین ممکن است از کار افتاده یا تخریب شده باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که احتمالاً سیستم ایمنی بدن به نورون‌ها یا خود اورکسین‌ها حمله می‌کند.

تا ۹۵ درصد افراد مبتلا به نارکولپسی دارای یک جهش ژنتیکی خاص هستند که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد. با این حال، ۲۵ درصد از افراد دارای این جهش به علت نارکولپسی مبتلا نمی‌شوند. بنابراین، این جهش ژنتیکی به تنهایی نمی‌تواند عامل اصلی ابتلا به اختلال نارکولپسی باشد. همچنین، اطلاعات نشان می‌دهد که این اختلال ممکن است ارثی باشد، و اگر یکی از اعضای خانواده افراد مبتلا به نارکولپسی باشد، احتمال ابتلای فرد افزایش می‌یابد .همچنین، برخی از افراد ممکن است پس از عفونت‌های ویروسی و باکتریایی خاص، به خصوص باکتری‌های مرتبط با آنفولانزا H1N1 و استرپتوکوک گلو، به نارکولپسی مبتلا شوند. این مسئله نشان‌دهنده این است که عفونت‌ها ممکن است باعث تغییرات در سیستم ایمنی شده و به نتیجه ابتلا به حمله خواب بیانجامد.

نارکولپسی نوع ۲

متخصصان، در مورد علت بروز بیماری نارکولپسی نوع ۲، دلایل دقیقی را گزارش نکرده‌اند. با این حال، احتمالاً دلایل مشابهی با نارکولپسی نوع ۱ دارد. ازجمله از دست دادن نورون‌هایی است که از اورکسین استفاده می‌کنند یا ممکن است مشکل در نحوه حرکت اورکسین در مغز باشد.

حمله خواب ثانویه

حمله خواب در موارد خاص ممکن است به دلیل آسیب به هیپوتالاموس رخ دهد، که می‌تواند ناشی از آسیب‌های مغزی مانند ضربه مغزی، آسیب‌های مغزی تروماتیک، سکته مغزی و تومورهای مغزی باشد. همچنین، ممکن است به واسطه بیماری‌های ارثی، از جمله آتاکسی مغزی، ناشنوایی و حمله خواب اتوزومی غالب، چاقی، دیابت نوع ۲ و حمله‌ی خواب اتوزومی غالب، رخ دهد.

عوامل ابتلا به اختلال حمله خواب

همانطور که پیش تر اشاره شد، نارکولپسی یا حمله‌ی خواب، یک اختلال خواب است که البته علت آن هنوز به طور دقیق مشخص نشده است. تحقیقات نشان داده‌ است که ژن‌هایی که مرتبط با این اختلال هستند، ممکن است نقشی در تنظیم مواد شیمیایی مغز داشته باشند که به سیگنال‌های خواب و بیداری کنترل کننده باشند. برخی کارشناسان معتقدند که کمبود تولید مواد شیمیایی به نام هیپوکتین توسط مغز ممکن است عاملی در بروز بیماری نارکولپسی باشد.

همچنین، ناهنجاری‌ها در مناطق مختلف مغز که در تنظیم خواب REM دخیل هستند، نیز به عنوان دلیلی برای بروز این اختلال ذکر شده‌اند. احتمالاً عوامل متعددی باعث اختلال در عملکرد عصبی و اختلالات خواب REM می‌شوند. به طور کلی، هنوز تحقیقات بیشتری برای شناخت دلایل دقیق حملات خواب و نارکولپسی نیاز است و این موضوع در حال ادامه دارد. به هرحال علل احتمالی این اختلال، شامل عوامل ژنتیکی، محرک‌های محیطی و کمبود اورکسین می‌شوند.

عوامل ژنتیکی

در حوزه تحقیقات در زمینه اختلال نارکولپسی، بسیاری از محققان با یک اجماع نسبی مواجه هستند که ژنتیک نقش مهمی در بروز این اختلال دارد. این نظریه مبتنی بر این است که برخی افراد به دلیل وجود خاصیت‌های ژنتیکی، احتمال بالاتری برای تجربه حملات خواب یا نارکولپسی دارند.

تحقیقات ژنتیکی در این زمینه به دنبال شناسایی ژن‌های مرتبط با نارکولپسی می‌گردد. این ژن‌ها ممکن است در تنظیم مواد شیمیایی مغزی که نقش در خواب و بیداری دارند، نقش داشته باشند. به عبارت دیگر، تغییرات در این ژن‌ها می‌توانند باعث اختلال در فرآیندهای خواب و بیداری شوند. همچنین، برخی از تحقیقات حاکی از این است که تأثیرات محیطی نیز ممکن است با ژنتیک ترکیب شده و به بروز حملات خواب منجر شوند. در نهایت، برهمکنش بین عوامل ژنتیکی و محیطی به عنوان دلیل بروز نارکولپسی و حملات خواب مطرح می‌شود.

عوامل محیطی

علاوه بر عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز نارکولپسی و حملات خواب تأثیرگذار باشند. برخی از این عوامل محیطی شامل عفونت‌ها و ویروس‌ها، هیجانات شدید و استرس، تروماها و ضربه‌های سری، استفاده از مواد مخدر و الکل و تغییرات در الگوهای خواب می‌شوند.

کمبود اورکسین

هیپوکرتین یا اورکسین، یک ماده شیمیایی مغزی است که نقش مهمی در تنظیم برانگیختگی و خواب ایفا می‌کند. در افراد مبتلا به حملات ناگهانی خواب، کمبود هیپوکرتین یا سلول‌های HCRT که این ماده را ترشح می‌کنند، ایجاد می‌شود. این کمبود موجب کاهش کنترل بر بیداری می‌شود و به وجود آمدن اختلال حمله خواب منجر می‌شود. در نتیجه، نقص در تولید هیپوکرتین می‌تواند یکی از عوامل اساسی در بروز این اختلالات خواب باشد.

علائم نارکولپسی: نشانه های اختلال حمله خواب

علائم نارکولپسی یا حمله خواب می‌توانند متنوع باشند و در افراد مختلف به شکلها و شدتهای مختلفی ظاهر شوند. در ادامه به برخی از علائم این اختلال اشاره خواهیم کرد:

خواب آلودگی بیش از حد روزانه

با وجود اینکه افراد مبتلا به نارکولپسی یا حمله خواب در شب خواب کافی دارند، اما برخی مشکلات جدی در فعالیت‌های روزانه آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این افراد باشند ازجمله؛

• کاهش توانمندی در تمرکز، حافظه ضعیف‌تر، و اختلال در فعالیت‌های ذهنی
• احساس کمبود انرژی و خستگی حتی پس از یک شب خواب طولانی
• اختلال در کارایی و اجرای وظایف روزانه، به ویژه در شرایطی که نیاز به تمرکز بالا یا حل مسائل باشد
• حالت افسرده به دلیل اختلال در الگوهای خواب و خستگی مزمن
• و اختلال در ارتباطات اجتماعی

ضعف عضلانی ناگهانی یا کاتاپلکسی (Cataplexy)

کاهش ناگهانی حجم ماهیچه‌ها که منجر به احساس ضعف و از دست دادن کنترل عضلات می‌شود. این وضعیت ممکن است با یکسری عوارض همراه باشد که معمولاً بعد از تجربه احساساتی مانند غافلگیری، خنده یا خشم اتفاق می‌افتند ازجمله؛ لکنت و گرفتگی زبان، شل شدن بدن و ... .

توهم و هذیان‌ درخواب

توهمات خواب یا هالوسیناسیون‌های خواب، معمولاً واضح و غالباً ترسناک هستند. این توهمات ابتدا از نوع بینایی ظاهر می‌شوند، اما می‌توانند هر یک از حواس دیگر را نیز درگیر کنند.

فلج خواب

فلج خواب ناتوانی موقت در حرکت یا صحبت کردن در هنگام خواب یا بیدار شدن است که به طور کلی بین چند ثانیه تا چند دقیقه اتفاق می‌افتند و پس از اتمام، فرد مجدداً توانایی کامل خود را برای حرکت و صحبت به دست می‌آورد.

بی‌خوابی

گاهی حمله خواب موجب بی‌خوابی و شب بیداری در فرد می‌شود و باعث ایجاد حالاتی مانند افزایش سطح هوشیاری، افزایش ضربان قلب و گرگرفتگی در فرد می‌شود.

دوره کوتاه خواب

گاهی هم ممکن است فرد به هنگام انجام فعالیت‌های خود مانند کار کردن، صحبت کردن و ... یک دوره کوتاهی به خواب برود که پس از بیدار شدن هم چیزی به خاطر نیاورد.

ورود سریع به مرحله REM خواب

چرخه خواب شامل پنج مرحله است که آخرین مرحله REM است. این مرحله در حدود 90 دقیقه پس از به خواب رفتن ایجاد می‌شود و دوره‌های رویاپردازی نیز در همین مرحله اتفاق می‌افتند. فرد مبتلا به بیماری نارکولپسی به سرعت وارد این مرحله می‌شود که حاصل آن دیدن رویاهای واضح و فلج عضلات است.

اختلال نارکولپسی چه اثری بر بدن دارد؟

نارکولپسی اختلال خوابی است که چرخه خواب را به طور نامنظم تحت تأثیر قرار می دهد. این چرخه شامل 4 مرحله است؛ مرحله ۱ (خواب سبک)، مرحله ۲ (خواب عمیق تر)، مرحله ۳ (خواب عمیق یا موج آهسته)، و خواب REM (خواب حرکت سریع چشم). در نارکولپسی، فرد بیشتر در مرحله REM به خواب می‌رود و چرخه طبیعی تداوم پیدا نمی‌کند. این موجب افت تمرکز، اضطراب، مشکلات حافظه، افسردگی، و تأثیرات منفی بر روابط اجتماعی و رانندگی می‌شود.

نحوه تشخیص نارکولپسی

تشخیص نارکولپسی یا حمله‌ خواب نیاز به معاینه فیزیکی و شرح حال کامل دارد. اما علائم این اختلال با بسیاری از بیماری‌های دیگر مرتبط است. آزمایش‌های تخصصی مانند پلی سومنوگرافی (PSG) و آزمون تأخیر خواب چندگانه (MSLT) برای تشخیص دقیق بیماری نارکولپسی استفاده می‌شوند. قبل از این آزمایش‌ها، ابتدا الگوهای خواب و بیداری بیمار با روش‌های ساده مانند اکتیوگرافی بررسی می‌شود.

برای تشخیص اختلال نارکولپسی یا حمله‌ی خواب، انجام چند آزمایش مختلف ضروری است. برخی از این آزمایشات عبارت‌اند از:

• مطالعه خواب (پلی سومنوگرام)
• تست تأخیر خواب چندگانه (MSLT)
• تست حفظ بیداری
• تپ ستون فقرات (پنکسیون کمری) یا بررسی سطح اورکسین در مایع مغزی (CSF) برای تشخیص نارکولپسی نوع ۱ و احتمال دچاری به کاتاپلکسی

این آزمایشات به پزشک کمک می‌کنند تا تشخیص دقیق‌تری از وضعیت خواب و اختلالات مرتبط با نارکولپسی بگذارد و بر اساس آن، برنامه درمانی مناسب تری تجویز کند.

فرد مبتلا به اختلال حمله خواب چگونه از خود مراقبت کند؟

تشخیص حمله‌ خواب نیاز به مشاوره پزشک دارد، زیرا علائم آن ممکن است با بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته شود. برای مدیریت وضعیت و بهبود درمان، می‌توانید:

• برنامه خواب منظمی داشته باشید. پایبندی به برنامه خواب منظم به کیفیت خواب کمک می‌کند
• زمان خواب خود را تنظیم کنید تا مقدار خواب توصیه شده و کافی را داشته باشید
• در زمان‌های نزدیک به خواب از نور و دستگاه‌های الکترونیکی خودداری کنید
• از مصرف الکل، کافئین، تنباکو و مصرف غذا قبل از خواب خودداری کنید
• انجام فعالیتهای بدنی ساده مانند یک پیاده‌روی سبک، به کیفیت خواب کمک می‌کند
• کمی چرت بزنید. افراد مبتلا به اختلال حمله‌ی خواب اغلب احساس بهتری پس از چرت زدن می‌کنند

روش های درمان اختلال حمله خواب

بطورکلی حمله خواب به طور کامل قابل درمان نیست، اما با مدیریت مناسب و داروهای مخصوص، می‌توان علائم آن را کنترل کرد. درواقع درمان بیماری نارکولسپی به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که هر کدام با تشخیص و تجویز پزشک متخصص انجام می‌شود. برای درمان اختلال نارکولپسی بهتر است اول از یک روانشناس یا روانپزشک کمک بگیرید.

پس از آن معمولاً درمان با داروهای محرک شبه-آمفتامین شروع می‌شود که به کنترل خواب آلودگی کمک می‌کنند. همچنین در حالت‌هایی که همراه با کاتاپلکسی (شل شدن عضلات به هنگام احساسات شدید) است، داروی جدیدی به نام Xyrem تأیید شده است که به افراد مبتلا به بیماری نارکولپسی کمک می‌کند تا وضعیت بهتری در شبانه‌روز داشته باشند.

اصلاح شیوه زندگی نیز می‌تواند تأثیرگذار باشد؛ اجتناب از مصرف مواد محرکه، تنظیم برنامه خواب، برنامه‌ریزی برای چرت روزانه، و ورزش از جمله راه‌هایی هستند که می‌توانند به کاهش علائم نارکولپسی کمک کنند. در ادامه راه‌های درمان اختلال حمله خواب را بررسی می‌کنیم.

مشاوره و روان درمانی

کمک گرفتن از مشاوره و روان درمانی تخصصی یکی از مهمترین راه‌های درمان حمله‌ی خواب در روز است. این بیماری ممکن است به استرس و افسردگی منجر شود و با مراجعه به مشاوران و روان‌درمانگران، فرد می‌تواند احساسات خود را کنترل کند و از نظر روانی در امان باشد. لذا مراجعه به کلینیک‌های تخصصی و معتبر توصیه می‌شود.

تغییر در سبک زندگی

تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به طور مؤثری در کاهش علائم حمله‌ی خواب و درمان نارکولپسی ایفای نقش کند. این تغییرات شامل تنظیم دقیق زمان خواب، بهبود رژیم غذایی با اقدام به تغییرات در تغذیه، افزودن فعالیت ورزشی به روتین، عدم مصرف داروهای خواب‌آور، پرهیز از مصرف کافئین، نیکوتین و الکل، تقسیم کارهای سخت به فعالیت‌های کوچک و سبک، و مدیریت احساسات و کنترل بر هیجانات می‌شوند. این تغییرات ممکن است بهبود کیفیت زندگی و کاهش اثرات نارکولپسی در روزانه را فراهم آورند. 

دارو درمانی 

درمان حمله خواب از طریق دارو یک راهکار معتبر است، به ویژه برای افرادی که با نشانه‌های شدید و آسیب‌زننده این اختلال روبرو هستند. داروهای محرک، داروهای ضد افسردگی، و دیگر داروها ممکن است در درمان حمله‌ی خواب مؤثر باشند. با این حال، استفاده از هرگونه دارو باید تحت نظر و تجویز روانپزشک صورت گیرد و هرگونه مصرف خودسرانه یا بدون نظر پزشک توصیه نمی‌شود. داروهای مورداستفاده معمولاً به منظور کاهش خواب آلودگی در طول روز و مدیریت علائم اختلال حمله خواب استفاده می‌شوند. برخی داروها که برای درمان این بیماری استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از:

• داروهای بیداری: مانند مودافینیل (Modafinil)و آرمودافینیل (Armodafinil)که سیستم عصبی بیمار را تحریک کرده و می‌تواند به کاهش شدت یا دفعات خواب آلودگی در طول روز کمک کند

• آمفتامین‌ها و محرک‌های شبیه آمفتامین: مانند ترکیبات آمفتامیندکستروآمفتامین و متیل فنیدات (Methylphenidate) که می‌تواند EDS را کاهش دهد. EDS به معنای "Excessive Daytime Sleepiness" یا "خواب آلودگی بیش از حد در طول روز" است. این درواقع وضعیتی است که فرد در طول روز به شدت خواب آلوده است و نیاز به خواب دارد. این موضوع می‌تواند ناشی از مشکلات خواب مانند نارکولپسی یا اختلالات دیگر باشد. EDS ممکن است تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی و عملکرد روزانه فرد داشته باشد
• داروهای ضد افسردگی: مانند سروتونین- نوراپی نفرین، ونلافاکسین، فلوکستین، کلومیپرامین یا پروتریپتیلین
• سولریامفتول (Solriamfetol): سولریامفتول دارویی است که توسط FDA در سال ۲۰۱۹ تأیید شده است و اثرات خواب آلودگی بیش از حد در طول روز (EDS) را کاهش می‌دهد
• سدیم اکسیبات: (Sodium oxybate)  این دارو می‌تواند به خواب فرد کمک کند و تعداد دفعات کاتاپلکسی را کاهش ‌دهد
• داروهای مؤثر بر هیستامین: مانند پیتولیزانت که این دارو مانع انجام انجام برخی کارها در سلول‌ها می‌شود
• پیتولیسانت  (Pitolisant): این دارو یک داروی تقویت‌کننده بیداریست که در سال ۲۰۱۹ توسط FDA تأیید شده و تأثیرات مثبتی بر کاتاپلکسی دارد

به طور کلی این داروها برای هر بیماری مؤثر نیستند. هر یک از این داروها ممکن است عوارض جانبی یا تداخلات دارویی داشته باشند. فقط پزشک می‌تواند با توجه به علائم و سابقه بیماری شما، بهترین دارو و دوز مناسب را برای فرد بیمار تعیین کند.

نوروفیدبک

نوروفیدبک یک روش درمانی نوین است که برای بهبود مشکلات مرتبط با تمرکز، حافظه، و اختلالات خواب استفاده می‌شود. این روش مغز را به شکل فعال آموزش داده و به ترمیم و بازسازی فعالیت‌های مغزی کمک می‌کند. پس از تکمیل دوره درمانی، نوروفیدبک معمولاً اثربخشی خود را نشان می‌دهد.

رفتاردرمانی

روش‌های رفتاری نیز به عنوان راهکارهای درمانی غیرپزشکی برای مدیریت حمله خواب ارائه می‌شوند. برای مثال؛ چرت‌های کوتاه در طول روز، ایجاد عادات خواب سالم، استراحت قبل از رانندگی، توجه به رژیم غذایی سالم و مناسب، ورزش و فعالیت بدنی و درخواست راهنمایی از متخصصان سلامت روان می‌توانند مؤثر باشند. لازم به ذکر است که درمان بیماری نارکولپسی در کودکان و زنان باردار چالش‌های خود را دارد و به دلیل محدودیت‌هایی که در این گروه سنی وجود دارد، رویکردهای درمانی مختلفی نسبت به بزرگسالان دارد.

درمان نارکولپسی در کودکان

درمان نارکولپسی یا حمله‌ی خواب در کودکان نیازمند ارزیابی قلب و عروق، تجویز دارو، مشاوره تخصصی، و مدیریت سبک زندگی با بهبود عادات خواب است و باید با احتیاط بیشتری صورت گیرد.

درمان نارکولپسی در دوران بارداری

بیشتر متخصصان توصیه می‌کنند که در دوران بارداری و شیردهی، مصرف داروهای نارکولپسی متوقف شود، اما این اقدام نباید به صورت خودسرانه انجام شود و نیاز به مشورت با پزشک دارد.

چگونه از بروز نارکولپسی پیشگیری کنیم؟

حمله خواب معمولاً ناگهانی در فرد ایجاد می‌شود. پیشگیری مستقیم از بروز حملات خواب آلودگی در نارکولپسی به دلیل ماهیت ناگهانی این حملات ممکن نیست. بهرحال ممکن است برخی از روش‌های پیشگیری و مدیریت علائم بیماری نارکولپسی مانند روش‌های مدیریت استرس ازجمله مدیتیشن، یوگا و تکنیک‌های تنفسی، داشتن برنامه خواب منظم، اجتناب از موارد محرک و فعالیت بدنی منظم مفید باشند.

فرد مبتلا به حمله خواب چه زمانی به پزشک مراجعه کند؟

چنانچه بدون دلیل و ناگهانی به خواب رویید، این ممکن است نشانه مشکلات جدی در سلامتی باشد. این علائم ممکن است به بیماری‌های خطرناک اشاره کنند، بنابراین حتماً باید به پزشک مراجعه کرده و ارزیابی دقیقی انجام دهید. اگر ناگهان زمین بخورید یا از هوش برودید، اورژانس فوری لازم است، زیرا این وضعیت ممکن است علائم بیماری‌های جدی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی باشد.

جمع‌بندی

در این مقاله به طور کامل و مفصل در مورد حمله خواب صحبت کردیم و تمام مواردی که باید در مورد این اختلال بدانید، مورد بررسی قرار دادیم. با این حال اگر شما یا اطرافیانتان با این عارضه دست‌وپنجه نرم می‌کنید و درگیر آن هستید، می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این بیماری یا معاینه توسط پزشکان حاذق و باتجربه، با متخصص مغز و اعصاب و همچنین کلینیک روان شناسی ما تماس بگیرید.