اگر فضای اطراف نخاع باریک شود و به نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد کند، گفته می‌شود فرد دچار تنگی کانال نخاعی شده است. این بیماری علائمی مانند کمردرد، درد گردن و گزگز در بازوها و پاها دارد و می‌تواند فرد را دچار مشکلاتی مانند سیاتیک کند. در ادامه این مطلب از پزشک اول، شما را با هر آنچه که باید درباره این بیماری بدانید مانند دلایل، روش‌های تشخیص، عوارض و روش‌های درمان آن آشنا خواهیم پرداخت.
انواع تنگی کانال نخاعی کدامند؟
تنگی کانال نخاعی گردنی و کمری از مهم‌ترین انواع این بیماری محسوب می‌شوند که در بخش‌های بعدی، به این دو به‌صورت مفصل خواهیم پرداخت. تنگی کانال نخاع سینه‌ای یا توراسیک که نوع سوم و نادر این بیماری است، به باریک شدن بخش میانی کانال نخاعی گفته می‌شود. اگر فردی به این نوع مبتلا شود، اغلب نمی‌تواند کمر خود را همانند افراد سالم بچرخاند.
انواع تنگی کانال نخاعی کمری را می‌توان به سه گروه دسته‌بندی کرد که عبارت‌اند از:
- تنگی فورامینال: به باریک شدن دهانه‌های کوچکی که ریشه‌های عصبی از طریق آن‌ها از نخاع خارج می‌شوند، گفته می‌شود
- تنگی فرورفتگی جانبی: به باریک شدن بخشی از کانال نخاعی که ریشه‌های عصبی از آن منشعب می‌شوند، گفته می‌شود
- تنگی کانال مرکزی: به باریک شدن کانال مرکزی نخاع که محافظ طناب نخاعی است، گفته می‌شود
تنگی کانال نخاعی گردن چیست؟
تنگی بخش‌های بالایی ستون فقرات با این نام شناخته می‌شود. این نوع اغلب ناشی از خار استخوانی یا دیسک گردن (فتق دیسک یا دیسک برآمده) است و علائم خطرناک و ناتوان‌کننده‌ای مانند درد گردن مزمن دارد. ازآنجایی‌که این بیماری باعث افزایش احتمال ابتلا به میلوپاتی (فشردگی اعصاب و نخاع) می‌شود، باید در اولین فرصت برای درمان آن اقدام کنید. در غیر این صورت، دچار ضعف دائمی و دیگر مشکلات دائمی خواهید شد.
تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟
اگر اعصاب بخش‌های پایینی ستون فقرات به دلیل تنگ‌شدن کانال نخاعی فشرده شوند، گفته می‌شود فرد دچار این نوع شده است. افراد اغلب به دلیل آرتروز یا دیسک کمر به این نوع مبتلا می‌شوند. این نوع ممکن است ناشی از اسپوندیلولیستزیس یا لغزش مهره نیز باشد. با فشرده‌شدن بیشتر اعصاب، علائمی مانند گزگز، بی‌حسی و دردی که از کمر به باسن یا پاها گسترش می‌یابد، ظاهر می‌شوند و به‌تدریج بدتر می‌شوند. در چنین شرایطی، جراحی برای برداشتن فشار روی اعصاب ضروری است.
نشانه های تنگی کانال نخاعی کدامند؟
علائم این بیماری به علت واردشدن فشار به نخاع و سایر ساختارها ایجاد می‌شوند. علائم بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری به‌تدریج بدتر می‌شوند و برخی از افراد مبتلا ممکن است هیچ‌گونه علائمی نداشته باشند. کمر درد از مهم‌ترین علائم تنگی کانال نخاعی کمری به شمار می‌رود. سایر علائم این نوع عبارت‌اند از:
- درد یا درد سوزشی که از کمر شروع می‌شود و تا باسن یا پاها گسترش می‌یابد. این علامت با ایستادن یا راه‌رفتن بدتر می‌شود و با خم‌شدن به سمت جلو، نشستن و بالارفتن از سربالایی بهبود می‌یابد
- علائمی مانند بی‌حسی، گزگز یا گرفتگی عضلات پاها که ممکن است به علت ایستادن و راه‌رفتن به مدت طولانی بدتر شوند
- ضعف در بخش‌های مختلف پاها
- اختلال در عملکرد روده و مثانه در افرادی که دچار درجات شدید این بیماری شده‌اند
علائم تنگی کانال نخاعی گردنی عبارت‌اند از:
- درد در گردن که ممکن است با خم‌کردن گردن بهتر شود؛ زیرا، با خم‌کردن ستون فقرات، کانال نخاعی باز می‌شود و به‌تبع آن، فضای بین مهره‌ها بزرگ‌تر می‌شود
- بی‌حسی یا گزگز که از گردن شروع می‌شود و تا بازوها، دست‌ها یا حتی پاها گسترش می‌یابد
- ضعف در بخش‌های مختلف دست مانند دست‌ها، بازوها و انگشت‌ها که باعث می‌شود فرد در نوشتن یا بستن دکمه‌های لباس با مشکلاتی روبه‌رو شود
- مشکل در حفظ تعادل
دلایل تنگی کانال نخاع کدامند؟
کانال نخاعی ممکن است به دلایل بسیاری باریک شود که می‌توان آن‌ها را به دو گروه مادرزادی و اکتسابی دسته‌بندی کرد. تنگی کانال نخاعی اکتسابی از نوع دیگر متداول‌تر است و افراد معمولا پس از سن 50 سالگی به آن مبتلا می‌شوند. دلایل اکتسابی که اغلب ناشی از تغییرات طبیعی مرتبط با پیری هستند، عبارت‌اند از:
- رشد بیش از اندازه استخوان: آرتروز باعث تجزیه غضروف مفاصل بخش‌های مختلف بدن مانند ستون فقرات می‌شود. زمانی که غضروف محافظ مفاصل از بین برود، استخوان‌ها شروع به ساییدن یکدیگر می‌کنند. سپس بدن استخوان جدیدی را می‌سازد که با نام خار استخوانی یا رشد بیش از اندازه استخوان شناخته می‌شود. خارهای استخوانی روی مهره‌های ستون فقرات می‌توانند کانال نخاعی را تنگ کنند و به اعصاب ستون فقرات فشار وارد کنند. رشد بیش از اندازه استخوان می‌تواند ناشی از بیماری پاژه نیز باشد؛
- فتق دیسک یا دیسک برآمده: بالشتک صاف و گردی به نام دیسک در بین هر مهره وجود دارد که نقش ضربه‌گیر را در ستون فقرات ایفا می‌کند. با افزایش سن، دیسک‌ها ممکن است خشک شوند، ترک بردارند و پاره شوند. این دیسک‌های برآمده می‌تواند وارد کانال نخاعی شوند و به اعصاب نزدیک فشار وارد کنند؛
- افزایش ضخامت رباط‌ها: نقش رباط‌ها در ستون فقرات این است که ستون فقرات را در جای خود نگه دارند. آرتریت می‌تواند باعث افزایش ضخامت آن‌ها شود؛ در نتیجه، این رباط‌های ضخیم می‌توانند کانال نخاعی را تنگ کنند؛
- شکستگی نخاع یا آسیب رسیدن به آن: استخوان‌های شکسته یا دررفته در ستون فقرات نیز می‌توانند فرد را دچار تنگی کانال نخاعی کنند. التهاب ناشی از آسیب‌های واردشده به اطراف ستون فقرات نیز می‌تواند دلیل این بیماری باشد؛
- اسپوندیلولیستزیس یا لغزش مهره: زمانی که یکی از مهره‌ها به سمت جلو روی مهره دیگری بلغزد، گفته می‌شود فرد دچار این بیماری شده است. این بیماری نیز می‌تواند روی نخاع و ریشه‌های عصبی تأثیر بگذارد و کانال نخاعی فرد را تنگ کند؛
- کیست‌ها یا تومورهای نخاعی: اگر کیست‌ها و تومورها در نخاع یا بین مهره و نخاع رشد کنند، می‌توانند کانال نخاعی را تنگ کنند؛
دلایل مادرزادی این بیماری که ممکن است مشکلاتی در رشد ستون فقرات جنین یا شرایط ژنتیکی باشند، عبارت‌اند از:
- آکندروپلازی: این بیماری ارثی که یک اختلال رشد استخوان محسوب می‌شود، باعث می‌شود افراد کوتوله شوند؛
- دیسرافیسم ستون فقرات: اگر ستون فقرات و ریشه‌های عصبی جنین به‌درستی رشد نکنند، گفته می‌شود جنین دچار دیسرافیسم ستون فقرات (نوعی ناهنجاری در ستون فقرات) شده است. اسپینا بیفیدا یکی از متداول‌ترین انواع آن محسوب می‌شود؛
- کیفوز مادرزادی: اگر ستون فقرات کودکی بیش از اندازه طبیعی به سمت بیرون خم شود، گفته می‌شود کودک دچار کیفوز مادرزادی شده است. بخش بالایی کمر افراد مبتلا به این بیماری مادرزادی گرد است. این بیماری ناشی از مشکلی در طول رشد ستون فقرات جنین است؛
- استخوان مرمری: استخوان مرمری یک بیماری ارثی نادر است که باعث می‌شود استخوان‌های کودک به‌صورت غیرعادی رشد کنند و متراکم‌تر از استخوان‌های افراد سالم شوند؛
- سندرم مورکیو: این بیماری ارثی نیز نادر است و استخوان‌ها، ستون فقرات و دیگر سیستم‌های بدن نوزاد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد؛
- اگزوستوزهای چندگانه ارثی: این بیماری که با نام آکلازیس دیافیز نیز شناخته می‌شود، نوعی بیماری ارثی نادر است که باعث رشد استخوان‌های کوچکی روی مهره‌های کودک می‌شود و کانال نخاعی را باریک می‌کند؛
احتمال ابتلا به تنگی کانال نخاعی در چه افرادی بیشتر است؟
- افراد زیر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی قرار دارند:
- افراد مسن به‌ویژه افراد 60ساله یا مسن‌تر
- افرادی که با کانال نخاعی باریک‌تری در مقایسه با افراد دیگر متولد شده‌اند
- افرادی که ستون فقراتشان آسیب دیده است
- افراد مبتلا به آرتروز یا آرتروز روماتوئید
- افرادی که دچار تورم یا التهاب ستون فقرات شده اند
- افراد مبتلا به تومور نخاعی
- افراد مبتلا به بیماری پاژه
- افرادی که پیش‌تر عمل جراحی گردن یا کمر انجام داده‌اند
- افرادی که در گذشته دچار کمردرد شده‌اند
عوارض تنگی کانال نخاعی کدامند؟
افرادی که دچار این بیماری شده‌اند، باید شدت، نوع و مدت‌زمان فعالیت‌های بدنی خود مانند راه‌رفتن، دویدن، بلندکردن وسایل و انجام تمرینات ورزشی را تغییر دهند؛ ولی، می‌توانند زندگی رضایت‌بخشی را داشته باشند. عوارض این بیماری عبارت‌اند از:
- ازدست‌دادن تدریجی قدرت پاها
- فشردگی اعصاب
- افزایش درد
- درد پس از درمان و جراحی
اگر فرد اقدامی برای درمان این بیماری انجام ندهد، بیماری پیشرفت می‌کند و فرد ممکن است دچار عوارض زیر شود. به خاطر داشته باشید که این عوارض ممکن است غیرقابل‌درمان باشند.
- مشکل در حفظ تعادل
- افزایش خطر زمین‌خوردن
- ازدست‌دادن کنترل مثانه و روده
- بی‌حسی
- اختلالات جنسی مانند اختلال نعوظ یا آنورگاسمی (اختلال ارگاسم)
- ضعف
- فلج جزئی یا کامل پا در موارد بسیار نادر
- اسپوندیلولیستزیس یا لغزش مهره
- سندرم مفصل فاست که مشابه آرتریت است
- سندرم دم‌اسب که دارای علائمی مانند بی‌اختیاری روده و مثانه، مشکل در راه‌رفتن و فلج است
روش های تشخیص تنگی کانال نخاعی
دکتر مغز و اعصاب از روش‌های مختلفی برای تشخیص این بیماری استفاده می‌کند. او ابتدا سؤالاتی درباره سوابق خانوادگی و پزشکی شما خواهد پرسید که عبارت‌اند از:
- محل دقیق درد یا سایر علائم شما کجاست؟ آیا درد از این بخش به بخش‌های دیگر بدن مانند بخش‌های دیگر کمر و پاها گسترش می‌یابد؟
- آیا می‌توانید هر یک از علائم خود مانند درد، سوزش یا گزگز را توصیف کنید؟
- از چه زمانی چنین علائمی را مشاهده می‌کنید و آیا به‌تدریج بدتر شده‌اند؟
سپس پزشک معاینه فیزیکی را شروع خواهد کرد و موارد زیر را بررسی خواهد کرد:
- محدودیت‌های حرکتی شما
- میزان درد هنگام خم‌کردن کمر به پشت یا جلو
- عملکردهای عصبی مانند حواس، قدرت عضلات و رفلکس (واکنش‌های غیرارادی) بازوها و پاها
- تعادل شما
- نحوه راه‌رفتن
سپس پزشک آزمایش‌های تصویربرداری مختلفی مانند آزمایش تصویر برداری اشعه ایکس، ام ار ای و سی تی اسکن را تجویز می‌کند. در این بخش، شما را با هر یک از آزمایش‌های ذکرشده آشنا می‌کنیم:
- اشعه ایکس: این آزمایش فقط استخوان‌ها را نشان می‌دهد و می‌تواند به پزشک در تشخیص تجمع بیش از اندازه کلسیم، بیماری‌های دیسک و مفصل فاست، بیماری‌های ارثی، آسیب مانند شکستگی استخوان، اسپوندیلولیستزیس و تومورهای نخاعی کمک کند.
- ام‌آرآی: در این آزمایش، با کمک آهن‌ربایی قدرتمند می‌توان تصاویری از کمر و ساختارهای اطراف آن ایجاد کرد. این آزمایش به پزشک در تشخیص آسیب‌ها یا بیماری‌های ستون فقرات به‌ویژه بیماری‌های مرتبط با بافت‌های نرمی مانند دیسک‌ها، رباط‌ها و ریشه‌های عصبی درون نخاع و اطراف آن کمک می‌کند.
- سی تی اسکن: در این آزمایش که با نام سی‌تی نیز شناخته می‌شود، از اسکنری برای ایجاد تصاویری از ستون فقرات استفاده می‌شود. سپس این تصاویر با کمک رایانه به تصاویری سه‌بعدی تبدیل می‌شوند. این آزمایش به پزشک کمک می‌کند مشکلات موجود در کانال نخاعی و بافت‌های اطراف به‌ویژه شکستگی‌های استخوان‌ها یا تغییرات ناشی از آرتروز را تشخیص دهد.
راه های درمان تنگی کانال نخاعی
دکتر مغز و اعصاب بهترین روش درمانی را با توجه به دلیل و محل تنگی کانال نخاعی و شدت علائم شما تجویز می‌کند. اگر علائم شما خفیف باشند، پزشک ممکن است ابتدا از شما بخواهد درمان‌های خانگی مانند گرمادرمانی، سرمادرمانی و ورزش امتحان کنید. اگر این درمان‌های خانگی نتوانند به بهبود علائم کمک کنند و علائم به‌تدریج بدتر شوند، پزشک درمان‌های غیرجراحی و در مرحله آخر، جراحی را برای شما تجویز خواهد کرد. درمان‌های غیرجراحی این بیماری عبارت‌اند از:
- فیزیوتراپی: پزشک فیزیوتراپی را برای حفظ قدرت انعطاف‌پذیری ستون فقرات و تقویت عضلات کمر و شکم تجویز می‌کند. متخصص فیزیوتراپی ممکن است از شما بخواهد فعالیت‌های هوازی مانند شنا را امتحان کنید، تمرینات ورزشی خاصی را در خانه انجام دهید و از دوچرخه‌های باشگاهی استفاده کنید؛
- بریس: بریس می‌تواند به شما در بازیابی قدرت تحرک کمک کند. در برخی اوقات، پزشک ممکن است بریس را برای افرادی با عضلات شکمی ضعیف یا افراد مسنی که به علت تغییرات مرتبط با پیری دچار بیماری‌های ستون فقرات شده‌اند، تجویز کند؛
- درمان‌های جایگزین: درمان‌های جایگزین مانند درمان دستی و طب سوزنی می‌تواند به تسکین درد افراد مبتلا کمک کند. در درمان دستی، متخصصان از دست‌های خود برای ماساژ ستون فقرات و عضلات استفاده می‌کنند. همچنین در طب سوزنی که روشی چینی است، متخصصان از سوزن‌های نازکی برای تسکین درد افراد استفاده می‌کنند.
- داروها: پزشک ممکن است یک یا چندین دارو مانند داروهای ضدالتهاب، داروهای مسکن بدون نسخه و داروهای ضددردی که باید با نسخه خریداری شوند را برای مدیریت درد و التهاب ناشی از تنگی کانال نخاعی تجویز کند. برخی از داروهای مسکن بدون نسخه خوراکی هستند و برخی دیگر باید روی پوست مالیده شوند. همچنین پزشک ممکن است داروهای تزریقی ضدالتهابی یا بی‌حس‌کننده را برای تسکین دردهایی که به علت فشردگی یا تحریک عصب به بخش‌های دیگر بدن گسترش می‌یابند، تجویز کند.
اگر درمان‌های غیرجراحی نتوانند به بهبود علائم شما کمکی کنند، پزشک ممکن است شما را به یک جراح ارجاع دهد. اگر دچار بی‌حسی و ضعف شده‌اید، نمی‌توانید راه بروید یا دچار بی‌اختیاری مثانه و روده شده‌اید، پزشکان ممکن است بلافاصله عمل جراحی را به شما توصیه کنند. البته همه افراد مبتلا به این بیماری (حتی اگر علائم شدیدی داشته باشند) کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند؛ زیرا، جراحی می‌تواند برخی از افراد به‌ویژه افراد مبتلا به بیماری‌های دیگر را با خطراتی روبه‌رو کند.
جراحان با روش‌های جراحی زیر می‌توانند فشار روی نخاع و اعصاب را کاهش دهند و به بهبود تزار و سلامت ستون فقرات کمک کنند:
- لامینکتومی: در این عمل جراحی، خارهای استخوانی و دیواره‌های استخوانی مهره‌ها برداشته می‌شود تا کانال نخاعی بازتر شود و فشار روی اعصاب کاهش یابد. جراحان ممکن است جراحی دیسککتومی را نیز در طول این جراحی انجام دهند. در این نوع جراحی، بخشی از دیسک برداشته می‌شود تا فشار روی نخاع و ریشه‌های عصبی کاهش یابد.
- جراحی فیوژن ستون فقرات: جراح در این جراحی که با نام همجوشی ستون فقرات نیز شناخته می‌شود، دو یا چند مهره را برای درمان تغییرات مرتبط با ستون فقرات و اسپوندیلولیستزیس به یکدیگر جوش می‌دهد. در طول این جراحی، جراح ممکن است دیسک ستون فقرات را بردارد و از پیوند استخوان و دستگاه‌های فلزی برای افزایش استحکام استخوان‌ها استفاده کند؛
- جراحی کم‌تهاجمی: در این جراحی، برش‌های کوچک‌تری در مقایسه با جراحی‌های دیگر ایجاد می‌شوند؛ بنابراین، این نوع جراحی در مقایسه با دیگر جراحی‌ها آسیب کمتری به عضلات و دیگر بافت‌ها وارد می‌کند و زخم ناشی از آن کوچک‌تر است. همچنین دوره بهبودی آن کوتاه‌تر است و فرد درد کمتری را پس از آن احساس خواهد کرد؛
بسیاری از افرادی که علائمی مانند درد پا دارند، پس از جراحی می‌توانند بهتر از گذشته راه بروند؛ ولی، اگر اعصاب ستون فقرات پیش از جراحی به‌شدت آسیب دیده باشند، ممکن است درد و بی‌حسی به‌صورت کامل بهبود نیابند. همچنین ممکن است درد و محدودیت‌های حرکتی پس از جراحی دوباره ظاهر شوند.
برای درمان تنگی کانال نخاع چه بخوریم؟
برخی از گیاهان می‌توانند به کاهش درد و التهاب ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک کنند. برای مثال، زردچوبه و زنجبیل دارای خواص ضدالتهابی هستند و می‌توانند درد را با جلوگیری از تولید ترکیبات التهابی کاهش دهند. بوسولیا و اسیدهای چرب امگا 3 نیز می‌توانند به تسکین علائم این بیماری کمک کنند. به شما توصیه می‌کنیم قبل از شروع رژیم غذایی جدید حتما با متخصصی معتبر مشورت کنید.
نحوه خوابیدن با تنگی کانال نخاعی
اگر دچار این بیماری یا بیماری‌های دیگری مانند فتق دیسک هستید، بهتر است همانند جنین بخوابید. به عبارت دیگر، روی یکی از پهلوهایتان دراز بکشید و زانوهایتان را تا سینه‌های خود بالا بیاورید. این وضعیت می‌تواند کانال نخاعی را بازتر کند و فشار روی اعصاب را کاهش دهد.
آیا می توانیم از تنگی کانال نخاعی پیشگیری کنیم؟
اگر می‌خواهید بدانید بهترین روش برای پیشگیری از ابتلا به تنگی کانال نخاعی چیست، باید بدانید که پیشگیری از این بیماری امکان‌پذیر نیست. همه افراد در مقطعی از زندگی خود به درجات خفیف یا شدید این بیماری مبتلا می‌شوند. ولی، روش‌های مختلفی برای کاهش خطر آن وجود دارند که عبارت‌اند از:
- ورزش کنید: ورزش منظم یکی از بهترین روش‌ها برای داشتن ستون فقرات سالم است. اگر علائم تنگی کانال نخاعی را دارید، برای تدوین برنامه ورزشی به فیزیوتراپیست مراجعه کنید و سن و بیماری‌های خود را در نظر بگیرید. برنامه ورزشی تدوین‌شده برای این بیماری می‌تواند انعطاف‌پذیری ستون فقرات را حفظ کند یا افزایش دهد و عضلات شکمی را تقویت کند. اگر اهل ورزش نیستید، برنامه ورزشی خود را به‌آرامی شروع کنید. اگر علائمی مانند درد و ضعف را تجربه می‌کنید، برنامه ورزشی سبک‌تری را امتحان کنید؛
- کشش را فراموش نکنید: کشش ستون فقرات روشی عالی برای حفظ و بهبود دامنه حرکتی و لاغرترشدن محسوب می‌شود. کشش می‌تواند از ابتلا به این بیماری جلوگیری کند یا پیشرفت آن را کندتر سازد. تمرینات آرام‌سازی مانند یوگا و آب‌درمانی نیز می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری و تحرک و جلوگیری از درد و سایر علائم مرتبط با بیماری‌های ستون فقرات کمک کنند. اگر به دنبال تمرینات کششی متناسب با نیازهایتان هستید، با متخصص فیزیوتراپی ملاقات کنید؛
- وضعیت بدنی مناسبی داشته باشید: سعی کنید وضعیت بدنی مناسبی هنگام نشستن یا انجام فعالیت‌های روزمره مانند باغبانی و بلندکردن وسایل سنگین داشته باشید. با داشتن وضعیت بدنی مناسب می‌توانید از آسیبی که می‌تواند شما را دچار این بیماری کند، جلوگیری کنید؛
- وزن خود را مدیریت کنید: سعی کنید وزنی متناسب با قدتان داشته باشید و آن را حفظ کنید؛ زیرا، وزن اضافه می‌تواند به همه بخش‌های ستون فقرات فشار وارد کند و انجام تمرینات ورزشی را دشوار سازد. اگر تمرینات ورزشی را با وزنی ایدئال انجام دهید، قدرت و انعطاف‌پذیری بهبود خواهند یافت و خواهید توانست فعالیت‌های روزمره با حداقل خستگی عضلانی انجام دهید؛
- سیگار را ترک کنید: سیگار می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، عفونت‌های تنفسی، سرطان و بیماری‌های دیگر را افزایش دهد و با کمردرد نیز مرتبط است؛ زیرا، می‌تواند جریان خون و اکسیژنی را که ستون فقرات را تغذیه می‌کند، محدود سازد و ستون فقرات را تغییر دهد؛
جمع‌بندی
کمردرد و درد گردن ناشی از تنگی کانال نخاعی می‌توانند زندگی روزمره را به‌صورت قابل توجهی مختل کنند؛ ولی، ما خبر خوبی برای شما داریم و آن این است که روش‌های درمانی متعددی مانند فیزیوتراپی، بریس، داروهای خوراکی و تزریقی و انواع جراحی برای درمان آن وجود دارند.
اگر علائمی مانند کمردرد، گزگز، ضعف و سایر علائم ذکرشده در این مطلب را مشاهده می‌کنید، حتما در اولین فرصت به کلینیک تخصصی مغز و اعصاب پزشک اول مراجعه کنید. به خاطر داشته باشید که اگر علائم این بیماری را نادیده بگیرید، دچار عوارضی مانند فلج و بی‌اختیاری روده و مثانه خواهید شد. همچنین اگر دچار این بیماری شده‌اید و علائمتان بهبود نمی‌یابند، با پزشک خود صحبت کنید تا روش‌های درمانی جدیدی را برای شما تجویز کند.
پست قبلی
پست بعدی
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید